Toen we nog voor anker lagen naast het oefenterrein van de Naval Academy, kwam dit mooie jacht s’avonds nog langs.

Reünie met de Duitsers van Antares en Trinity. Het is een reünie en tegelijkertijd – in ieder geval voorlopig – ook een afscheid. Trinity blijft in Annapolis om aan de boot te werken en Antares, die nog wel mee gaat tot Baltimore, vliegt van daaruit naar Duitsland voor een korte reis van twee weken.

We hebben ons echt een beetje laten verwennen op zijn Italiaans.

De volgende dag zouden we eigenlijk vertrekken, maar het weer is verschrikkelijk. Er wordt gewaarschuwd voor onweer, met hagel, windstoten en grote hoeveelheden neerslag. We komen vandaag alleen buiten om de havenmeester te betalen, als hij langs komt om zijn geld op te halen.
Woensdag is al dat slechte weer vergeten en maken we ons klaar voor het vertrek naar Baltimore. Klontje wordt weer uit het water gehaald. Er is wel een watertaxi in Annapolis, maar dat kost je per keer naar de stad, als je met zijn tweeën bent, toch bijna tien dollar. De eerste dag waren we nog onzeker over de faciliteiten voor de dinghy aan de wal, maar dat bleek voortreffelijk voor elkaar te zijn. Dus ging Klontje te water. Bij het uit het water halen bleek wel, dat het water, en dus ook de dinghy, hier behoorlijk smerig is. We hebben behoorlijk moeten poetsen.
In Baltimore kunnen we niet echt ankeren, maar hebben we een redelijke deal kunnen maken met een jachthaven. Vanaf Baltimore tot New York komen we in principe niet meer aan de wal. We ankeren ‘s nachts wel een paar keer, maar blijven dan aan boord, tot Atlantic Highlands, vlakbij Manhattan, waar we waarschijnlijk weer kunnen ankeren. Voorlopig hebben we de dinghy dus niet meer nodig en hebben we haar weer leeg laten lopen en op het dek gebonden.

‘t Is treurig weer. De echte storm passeert over Washington en Baltimore en ook bij ons onweert het, maar niet echt extreem. Gelukkig hebben we de voorspelde hagel niet gezien, maar de hoosbuien daarom niet minder.

De eerste brug is de imposante Chesapeake Bay Bridge. Het zijn twee bruggen en imposant is het enige wat je er van kunt zeggen. Deze aanvoerwegen zijn nog wel mooi, maar de bruggen zelf zijn een ratjetoe van stijlen en reparaties en aanpassingen. Niet de moeite om te fotograferen.

We kunnen er wel makkelijk onderdoor. De doorvaarhoogte is ruim 50 meter en de overspanning is 500 meter.

Als we ergens niet dichtbij kunnen komen, haalt de lens het gewoon naar ons toe.

Twee vuurtorens op een lijn.

Dit is Sandy Point Shoal Light uit 1883. Nog steeds actief. Op een veiling verkocht voor $ 250,000
aan een anonieme koper.

Nog zo’n historische vuurtoren. Wij varen aan de noordkant van de vaargeul voor de grote vaart en deze vuurtoren markeert een obstakel aan de zuidkant. Redelijk ver weg dus.

Deze constructie is geplaatst ter vervanging van een prachtige vuurtoren, die is verplaatst is naar pier 5 in de stad, waar hij nu als museum dienst doet. Morgen gaan we daar een foto van maken. Het is echt een hele bijzondere constructie.

Dit is de brug voor Baltimore. Ook weer hoog en breed genoeg, maar bovendien ook een mooie constructie.

Niet meer nodig…..

Baltimore in de verte is een grote stad. Zoiets hebben we al lang niet meer gezien. Norfolk is ook best wel groot, maar dit is een andere dimensie. We varen ook voor het eerst sinds Portugal langs serieuze industriële activiteit; grote fabrieken, met hoge schoorstenen, zware kranen en transportbanden.

Deze vuurtoren heeft hier natuurlijk ooit helemaal verlaten gestaan tot hij ingekapseld werd door de industrie en in de schaduw kwam te staan van een paar stevige silo’s.
Het is overigens apart hoe ze hier verschillende stijlen vuurtorens hebben. Dit is het meest conventionele model wat we tot nu toe hebben gezien, maar die staat dan ook gewoon op het land.

Nog zo’n ingeklemde standaard vuurtoren als we dichtbij onze bestemming zijn. Hier gaan we bakboord uit en komen dan in de stadshaven van Baltimore, “the Charm City”. We zijn benieuwd en we gaan het morgen ontdekken.

Een toeristisch piratenschip komt ons tegemoet varen.

Onze nieuwe achtertuin is de business school van de John Hopkins University.