We liggen hier in de baai van Cape May op het enige strookje, waar genoeg water staat om te ankeren. Het is naast het terrein van de Coastguard en er is een zeemanstrainingscentrum. Gisteren renden er de hele dag grote groepen in kolonnes rond onder het gezamenlijk zingen van strijdliederen en het uitstoten van oerkreten. Het lijkt het leger wel. Vanochtend om 06.00 uur stonden ze alweer in het gelid. Op de boot doen we muziek aan om het gedreun weg te moffelen.
De mensen van de Yanmar dealer bellen ons, dat we rustig nog een nachtje voor anker kunnen blijven liggen, als we de volgende dag om 8 uur voor de kant kunnen komen. Dat bespaart ons $120 voor de nacht, dus dat doen we graag.

De volgende dag liggen we ruim voor achten aan de steiger en Hanneke gaat de was doen. De Harbormaster’s room heeft “a room with a view”. Nelly Rose ligt als enige zeilboot op de kop van de steiger.

Deze bomen zijn van metaal en ook bestand gebleken tegen hurricane Sandy, die hier recht overheen is gekomen.

Terwijl Hanneke de was doet, is Glenn druk bezig met de reparatie. Hij doet een vervelende ontdekking. De bakboord motorsteun is afgebroken. We moeten alsnog naar de steiger vóór de werkplaats. Yanmar lijkt de nieuwe steun op voorraad te hebben. We verwachten, dat die morgen om 10 uur met UPS geleverd zal worden. De rest van het werk zal snel klaar zijn.

We worden opgehaald door Skip en Maxine, vrienden van Hanneke uit St. Maarten. Zij laten ons de omgeving zien en we beginnen met deze
Horseshoe crabs. Krabben met staarten net als roggen, die op een strandje bij de haven kruipen. Volgens Wikipedia heten ze in het Nederlands Degenkrabben, maar in het vaderland zelf hebben wij ze nooit gezien.
De familie der degenkrabben is de enige nog levende familie in de orde van zwaardstaarten, een vormenrijke en succesvolle diergroep, die ruim 300 miljoen jaar geleden zijn bloeitijd doormaakte.
Rang: Familie Lagere taxa: Carcinoscorpius, Tachypleus

Skip en Maxine hebben een belangrijk deel van hun ‘roots’ in Cape May. De vader van Maxine had daar een vissersboot en zelf heeft ze in haar college dagen in een paar restaurants goed bijverdient. Ze laten ons vol trots Cape May zien en we krijgen een mooie tour van dit Victoriaanse stadje, dat al heel lang geleden een belangrijke badplaats was, omdat het bereikbaar was met de trein vanuit Philadelphia.

De vuurtoren van Cape May is 48 m. hoog en binnenin klim je met 199 treden naar boven.
Dat hebben wij maar gelaten voor wat het was.

Leuke winkel.

Deze prachtige victoriaanse huizen zijn nu voor het grootste deel B & B’s. De prijzen die je daar moet betalen schijnen niet kinderachtig te zijn.

Ze zijn veel groter dan je vermoedt, omdat ze heel lang zijn.

Met Kerstmis versieren ze de huizen met echt ouderwetse kerstversieringen en ook de bewoners verkleden zich dan in victoriaanse kledij en laten zich met paard en wagen door het stadje rijden.

Deze kijken direct op de atlantische oceaan uit. Er is een behoorlijk breed strand, waar je voor moet betalen om er op te mogen. Je moet een beach-tag om doen en er wordt voortdurend gecontroleerd of je die ook draagt. Dat geldt voor heel New Jersey. Maxine zei, dat je door die controles niet rustig kunt liggen. Zomers is het heel druk en het water is behoorlijk koud. Zij hebben daarom een appartement op St.Maarten, waar het water een andere kleur en temperatuur heeft. Je mag bovendien nog geen biertje drinken op het strand. Dat is natuurlijk vooral een uitnodiging tot burgerlijke ongehoorzaamheid, maar niet openlijk.

Dit zijn de befaamde Pink Houses; gebouwd door een vader voor zijn beide dochters.

Het rechter pink house is één van de twee beste B & B’s in heel Noord-Amerika.

Nog eentje dan…

We gaan lunchen bij “The Ugly Mug”. De Ugly Mugs is eigenlijk een club, maar door het jaar heen mogen gewone mensen er ook komen. In augustus is er echter een bijzonder club evenement. Je wordt dan geacht het schuim uit je bierpul te blazen. Degene die het meeste schuim uit zijn pul blaast wordt de ‘National United States Froth Blowing Champion’ en daarmee wereldberoemd in Cape May, althans in deze kroeg. De leden hebben hun pul aan het plafond hangen. Als je sterft wordt de pul met de open kant richting oceaan gehangen.
Skip en Maxine brengen ons ook nog even naar een supermarkt, omdat de voorraad appels weer op is. Daarna zetten ze ons weer af in onze motorboten haven, waar je nooit genoeg PK’s in of achter de boot kunt hebben.