Allereerst een correctie. Gisteren schreven we, dat er maar 144 lobsterboten zouden varen in Maine. Dat getal is veel te laag. We zoeken verder naar het juiste aantal. Pim leest momenteel een boek over kreeften en de vangst. Dat neemt in ieder geval voorlopig de angst weg, dat er niet over de gevolgen van de vangst wordt nagedacht. Er is strijd tussen de politiek/overheid en de vissers en een verdeelde opinie bij de wetenschappers, maar er wordt serieus naar gekeken. Wordt vervolgd.

Er zijn op Isle au Haut ongeveer 5 lobsterboten. Die boten worden bemand door een kapitein en een ‘sternman’.

Het kerkje

Nog een A-Ford, die serieus gebruikt wordt. Deze is van de B&B in het oude huis van de vuurtorenwachter. De vuurtoren is nu geautomatiseerd.

Het benzinestation bij de winkel. Het jonge stel dat dit runt heeft twee kinderen op de school.

Overal kleine stroompjes.

Mini postkantoortje is genoeg.

De mevrouw van de souvenir winkel, dat is een wat overdreven benaming voor de keet waar zij werkt en verkoopt, houdt een gastenboek bij. Voor iedere gast die in dat boek schrijft plakt zij een rode stip op de kaart die buiten hangt. Wij worden de eerste stip in Nederland.

Walviswervels.

De winkel van Sinkel. De winkel heeft een redelijke sortering en wordt dagelijks bevoorraad.

Poging tot tuin. We zagen dit te laat om te vragen waarom de tuin zo beschermd moet worden.

De school voor de 4 kinderen.

Terug op de boardwalk maar beneden.

Oh, wat liggen we hier mooi!

Uitzicht.

Chipmunk.

Steve en Rosie poseren nog even. Ze drukken ons op het hart om vooral toch ook naar Stonington te gaan. We hebben gelukkig naar hun advies geluisterd.