Een volledig rustige omgeving, die net zo dun bevolkt is als dit eilandje.

We paaien deze visserman en vragen of ze ons kreeft willen verkopen.

Hij levert ons deze twee flinke jongens voor $6! Ze mogen even over de kuipvloer rondlopen, maar ze maken er wel een zootje van.

We gaan op zoek naar die ene grote pan, die we speciaal voor zo’n gelegenheid als deze hebben meegenomen. We leggen ze in zout water tot we in de haven zijn. Helemaal optimaal is dat niet. Ze hebben meer en stromend water nodig. We zien ze suffig worden.

Ondertussen zien we weer een vuurtoren. Dit keer als baken met rood licht.

Het is weer slalommen geblazen.

Nog een vuurtoren met een Friendship met vol tuig.
Alle gekleurde stipjes zijn vissersboeitjes. Ook hier liggen ze gewoon midden in de vaargeul!

Deze Friendship is te huur, ook voor sunset dinners.

De haven is een soort hoefijzergevormde kom, waar je niet mag ankeren. De moorings liggen behoorlijk vol. Gelukkig is er nog eentje vrij voor ons.
Er zijn hier ook veel Canadezen. De Canadese grens is hier ongeveer 80 mijl vandaan, maar we hebben besloten dat niet meer op eigen kiel te doen. Het is geen eenvoudig vaarwater met grote tijverschillen, harde stroming en mist. We hebben er ook geen kaarten van. We willen wel naar Campobello, maar besluiten dat met de auto te gaan doen. We hebben een B&B gevonden en een auto gehuurd. Dat is weer eens wat heel anders.

Naast ons weer een beauty.

Daar gaan ze!

Bij gebrek aan zilveren schalen, worden ze opgediend in de afwasteil.

Het thema is Rood!