Onze buurman op de ankerplaats is een aalscholver, die zichzelf lekker zit te drogen op een werkeiland met kreeftenkooien.

Bruce komt aan het einde van zijn werkdag nog even goeiendag zeggen. Hij stelt vast, maar dat wisten we ook wel, dat Nelly Rose geschoren moet worden. Er hangt echt een baard onder en dat is niets voor zo’n mooie dame. Bruce trekt er meestal ‘s morgens om vijf uur op uit. Het water is dan meestal nog vlak en hij is dan om twee uur ‘s middag klaar. Dan heeft hij nog wat aan zijn dag op het land.

Zo komen de auto’s op de eilanden. De veerboten zijn alleen voor voetgangers. Het is een raar gezicht, zo’n duwlobsterboat.

In de verte bij North East Harbor zijn ze een wedstrijdje aan het varen met IOD’s (International One Design). Pim was gevraagd om op een van de boten te bemannen, maar heeft daarvoor bedankt. We gaan weer verder.
Het kon niet uitblijven. Het is laag water en de zon schijnt recht in ons gezicht. We varen aan de verkeerde kant van een slecht zichtbare markeringsboei langs. Zwart met een paar vale gele stippen erop. We zagen hem pas, toen het al te laat was en we horen de boei door de schroef tegen de romp geslagen worden. Hanneke duikt meteen naar het gashendel en zet de motor in zijn vrij. We zetten de motor uit en hijsen snel de zeilen en hopen dat de hele bende er dan afgesleept wordt. De boot komt al zeilend snel op snelheid. Dat blijkt goed nieuws, we zijn onze ballast kwijt. We starten de motor weer even en het blijkt allemaal weer te werken. Dat was mazzel.
Bij het hijsen van het grootzeil is wel een van de schijven van de organiser van de vallen kapot geknald. Het blijkt, dat het blok van het grootzeil aan de mastvoet te hoog zit, zodat de val, waar veel spanning op komt, al geruime tijd onder een verkeerde hoek naar die schijf toe werd gevoerd. Oorzaak en gevolg. Oorzaak was het plaatsen van een “tijdelijk” blok aan een harp toen het oorspronkelijke blok naar de knoppen was gegaan. Niet meteen aan de top van de kluslijst gezet en dus vergeten. Je inspecteert de spullen regelmatig, maar je went aan dingen, die niet normaal zijn. Dat is niet voor het eerst. Pim baalt, maar dat wordt later op de dag nog een tandje of twee erger.

We zijn nu op de terugweg richting Rockland en komen dit keer veel dichter langs deze mooie vuurtoren. We zijn weer op weg naar het zuiden, maar eerst voert de kust ons hier naar het westen. Hoe dan ook, het is lang geleden, dat we weer eens een keer terugvaren. De laatste keer was terug uit Engeland na de proefvaarten met Nelly Rose in mei 2012.
In Rockland gaat Nelly Rose de kant op en gaan we haar groene baard afscheren en de romp voorzien van een nieuwe laag anti-fouling. Dat wordt hoog tijd.
Op 14 augustus gaan we met de bus 4 en een half uur richting Boston, waar we het vliegtuig naar Nederland pakken. We verheugen ons op 4 weken van weerzien met de kinderen, kleinkids en vrienden en verdere familie. We gaan straks dus even een paar weken de lucht uit en komen op 15 september weer bij Nelly Rose aan.
Het wordt wel tijd, dat we gaan kiezen uit de verschillende opties, die in ons hoofd leven, over de koers, die we het komende jaar willen gaan varen, ons tweede jaar aan boord.

Nu nog naar een stil baaitje op weg. Er komen 5 schoeners in een rijtje achter elkaar langs.

Wat een schitterend gezicht!
Geen idee waarom er seinvlaggen in het wand hangen met de letters NEWYARK

Lekker genieten zonder mist en met wind.

Windjammer.
We laten buiten de baai het zeil zakken en slalommen tussen de kreeftenkooien naar het baaitje, waar we gaan ankeren en straks onze vrienden van de Antares zullen weerzien. Door dat slalommen komen we verder naar bakboord dan we gedacht hadden en dan gebeurt het: we knallen op een rots! Gelukkig gingen we al zachter. Pim was al naar voren om het anker klaar te maken en smakt tegen het dek. Het blijft een harde klap, en we staan bovenop de rots. Het is precies laag water en het duurt een half uur voor we weer drijven. Er is vanuit de boot geen schade waarneembaar, maar we zijn toch wel een beetje ongerust, wat we zullen aantreffen als de boot zaterdag de kant op gaat.

Welterusten