We vertrekken uiteindelijk pas om 13.30 uit de baai van Marblehead. De laatste hand aan het boek gaat voor en er gaat toch meer tijd in zitten dan gedacht.
We doen toch nog een poging om al die duizenden kleine kwalletjes te laten zien. Een briljante foto is het niet, maar als je heel goed kijkt zie je de bijna geheel doorschijnende beestjes.
Deze tanker ligt bij de scheepvaartroute naar Boston. We hebben besloten om niet naar Boston te varen. We worden ongeduldig en willen naar het zuiden af te zakken. Een enkele nacht daar liggen heeft geen zin dus zoeken we een andere plaats op die we nog bij daglicht kunnen bereiken. Dat wordt Scituate (S’ituit); een oud Indiaanse naam die koude bron betekent.
De zon staat al laag als we deze vuurtoren vlak voor Scituate passeren.
We varen na 3 uur het kanaaltje van Scituate binnen en pikken in de haven een mooring op.
Scituate moge koude bron betekenen, het water is hier alles behalve schoon. Zo smerig hebben we het al heel lang niet meer gezien.
In dit stadje zijn de huizen simpel grijs geverfd en het doet een beetje saai aan, hoewel er in de pilot een enthousiast verhaal over wordt verteld. We gaan het niet ontdekken. We eten en gaan vroeg op kooi, want we willen morgen bij het krieken van de dag op weg.
Het heeft echt voordelen om vroeg op te staan. Niet in het minst, omdat we vroeg bij het Cape Cod Canal moeten zijn. Daar moet je echt met de stroom mee doorheen, anders duurt het uren en kan het zelfs gevaarlijk zijn, door het onstuimige water.
Er varen nog wel een paar lobsterboats rond, maar het aantal vissersboeitjes is goddank vele malen minder geworden.
Ondanks alle zeilen die het schip voert, komt het maar traag vooruit. Het ziet er ook uit alsof de man aan boord woont, dus hij is in ieder geval op tijd thuis.
Om 11.00uur varen we het kanaal binnen. Eigenlijk hadden ze hier sluizen moeten installeren, want door de heftige stroom zwieber je al snel alle kanten op. Het was zo echter al duur genoeg en het was pas na vele pogingen, dat het kanaal in 1916 eindelijk werd geopend, toen nog als tol kanaal.
Als je de stroom te pakken hebt, dan schiet het lekker op. We hebben het goed uitgerekend en zijn op tijd vertrokken om met maximale stroom door het kanaal te varen.
Links de snelheid door het water en rechts de optelsom van de bootsnelheid en de stroom, de snelheid over de grond. Het water stroomt dus met 4,5 knoop.
Als we het kanaal door zijn, komt deze visserman aanvaren, die net bezig is de bomen omhoog te draaien.
Hier ligt de Kennedy. Kennedy komt uit deze streek en bracht veel tijd door op Cape Cod. Pim is net een speciale uitgave van the Atlantic over Kennedy aan het lezen. Dit blad is uitgebracht, omdat het volgende maand 50 jaar geleden is, dat Kennedy werd vermoord. Iedereen van onze generatie weet nog, waar hij of zij was, toen dat bekend werd. Het blad geeft een evenwichtige kijk op de man.
Iets te ver weg eigenlijk, maar toch mooi.
We zijn op weg naar Cutty Hunk en hebben 20 knoop wind recht op de neus helaas. Het is hier niet zo diep en er staan van die korte ‘IJsselmeergolfjes’. Er komen regelmatig bakken water over. Dat is minder erg dan aan de andere kant van de Cape, waar het water 13-14 graden was. Hier is de watertemperatuur is 21,6 graden.
De weersverwachtingen voor morgen laten heel weinig wind zien. We willen eigenlijk in één ruk door naar Cape May, maar de vraag is of er voldoende wind is om te zeilen.
Recent Comments