Cuttyhunk was dit keer totaal anders. Het seizoen is hier zo goed als voorbij en we lagen er maar met 4 boten. Je komt nog een enkele boot tegen, die op weg is naar het noorden om daar de kant op te gaan en er zijn er ook een paar, die net als wij de warmte weer opzoeken. Het weer zit niet mee en dit wordt dan ook de saaiste tocht, die we tot nu toe gemaakt hebben. Dit keer is het doel even belangrijker dan de reis. We gaan weer vroeg op pad en gaan niet aan land in Cuttyhunk.

Aan het einde van het kanaaltje stonden twee mannen te Flyfishen. We maakten een foto van de eerste, maar deze man, de tweede, riep meteen, dat we de verkeerde te pakken hadden. Hij vond zichzelf veel knapper. De eerste foto was niet echt gelukt, dus kunnen we niet zien of de man gelijk had.

De noordelijke vuurtoren van Block Island, waar we bij ons vorige bezoek nog helemaal naar toe gefietst zijn. We maken een pitstop in Block Island om de tank met diesel te vullen.

Zo groot is op zee de afstand tussen een sleepboot en zijn vracht. Vooral ‘s nachts is het oppassen geblazen. Je wilt er echt niet tussendoor varen. De sleepboot voert daarom speciale verlichting.

En alweer een vuurtoren.

Je kunt hier mooi de stroomdraad zien, waar het in tegengestelde richtingen stroomt.

Na de snelle pitstop varen we het kanaaltje bij Block Island weer uit. Hier staan een stelletje zilverreigers te vissen.

De saaie reis op de motor wordt opgefleurd door een onverwachte bezoeker. Deze lifter komt aan boord terwijl wij minstens 40 mijl van het dichtstbijzijnde land verwijderd zijn. Hij is kennelijk vermoeid, maar heeft een merkwaardige manier van uitrusten. Hij fladdert voortdurend overal naartoe.

Eerst nog onder de buiskap, maar al snel voelt ie zich behoorlijk thuis en vliegt naar binnen, waar hij op de computer van Pim een piepklein drolletje achterlaat.

Hij gaat gewoon op het fototoestel zitten om naar buiten te kijken.

Op tafel.

Hanneke probeert op alle mogelijke manieren het beestje water en brood te voeren. Ze zet zelfs de wasbak in de badkamer vol. Hij drinkt er geen druppel uit , maar is ijdel genoeg om zichzelf gade te slaan in de spiegel.

Het brood vindt ie niks wert en uiteindelijk besluit hij zijn reis weer te vervolgen. Hij gaat er helaas in oostelijke richting vandoor. Dat is richting Ierland. We denken niet, dat dit verhaal voor onze lifter een happy ending kan hebben. Het hield ons in ieder geval leuk bezig.

Onze reis komt prachtig uit met de stroming. We gaan niet naar binnen bij Cape May, want op het moment dat we daar om half vijf ‘s morgens aankomen, begint de stroming net de Delaware in te lopen. Daar maken we dankbaar gebruik van. We komen zelfs op het goede moment aan bij het C&D Canal, zodat we meteen doorvaren naar Chesapeake Bay. De vertraging die we op hadden gelopen, omdat we door de kaakchirurg pas een week later dan gepland konden vertrekken, is weer ingelopen.