Door het C&D Canal komen we in de Chesapeake Bay. We waren hier natuurlijk ook al op de heenweg, maar er is hier genoeg te zien om nog enkele weken te blijven. De baai is op zijn mooist in mei en oktober. In de tussenliggende maanden wordt het hier echt heel erg warm. De bomen beginnen bovendien hier ook al wat te verkleuren en hoewel het nooit zo spectaculair wordt als in Vermont, New Hampshire en Maine, hopen we er toch nog iets van mee te krijgen.
Bovendien willen we naar de Boatshow in Annapolis. Niet omdat we iets nodig hebben, maar omdat er veel moois te zien zal zijn.
Bij het binnen varen van de baai komen we dit weerstation tegen. Het is niet alleen een goed heenkomen voor de aalscholvers, maar het maakt het varen echt een stuk prettiger, omdat de weersvoorspellingen tegenwoordig echt heel accuraat zijn, eigenlijk zelfs van uur tot uur.

En natuurlijk weer een vuurtoren. Waarschijnlijk hadden we deze op de heenweg ook al gefotografeerd, maar we beginnen een beetje het overzicht te verliezen. De rest van de ‘lighthouses of the Chesapeake Bay’ hebben we in ieder geval wel al gezien, met uitzondering van het monument dat in St. Michaels op de kant staat. Daar gaan we na de boatshow in Annapolis naartoe.

Als we de Sassafrasrivier op varen, zien we een Nederlandse vlag. Dat hebben we niet meer gezien sinds we voor het eerst in Rockland aankwamen. We varen er een rondje omheen en maken kort kennis met Martijn, die in zijn eentje rondvaart op de ‘Princess Mia’. Hij is ook net in Maine geweest en ook op weg naar de Boatshow in Annapolis , die Woensdag begint. We kletsen even met hem en zullen straks in Annapolis een biertje met elkaar drinken.

Er zijn toch wel heel veel rijke families in de States. Ook hier staan weer overal uiterst prettige huizen met glooiende gazons langs het water.

We zijn hier echt in ‘powerboat country’ beland. Het is natuurlijk een van de laatste mooie weekeinden van het seizoen en de Sassafrass River is een heel geliefde bestemming. Er zijn meerdere van dit soort vlotten met een aantal boten gevormd. het is een uitermate gezellig spektakel. Iedereen is aan het zwemmen en maakt veel plezier. Een groot aantal blijft ook overnachten. Het weer is stabiel, dus de vlotten worden niet opgebroken. Je ziet rechts een man, die een achteranker uitbrengt om de hele zaak op zijn plaats te houden. Het hele spul licht dan aan drie ankers. Een kajuit zeiljacht dat net even voor ons aankwam had hele grote problemen om te ankeren. Ze krijgen uiteindelijk zelfs woorden met de bemanning van een motorboot, omdat ze over zijn ankerlijn heenkomen. Na drie of vier vruchteloze pogingen met twee types anker geven ze het uiteindelijk op. Wij hebben geen idee waarom ze zoveel problemen hadden. Wij lieten het anker zakken en we lagen als een huis. Lang leve onze 25 kg zware Delta met alleen maar ketting. Het andere zeiljacht had hooguit 10 meter ketting.

Dit is Pim’s lievelings huis.

Behalve slierten ganzen met hun gekwebbel komt ook deze meneer met zijn grasmaaimachine op de rug nog voorbij. Hij zwaait vriendelijk terug als de motorboot bewoners hem met een luid ‘show-off’ begroeten.

Vandaag harde windstoten gehad, die gepaard gingen met flinke regenbuien. Blij dat we hier nog rustig voor anker liggen. Later op de avond zien we in de verte toch nog een zon ondergaan.