Annapolis 2e X

20131009-212654.jpg
We hebben de afgelopen tijd eigenlijk weinig gezeild. Hoe mooi Maine ook was, we hadden er vaak erg weinig wind en voeren er korte stukjes, zodat we het makkelijke alternatief kozen. De afgelopen dagen konden we ons hard weer ophalen. Ook vandaag waren de zeilcondities weer heerlijk, ook al moesten we ons er behoorlijk voor inpakken. We zijn op weg naar Annapolis naar de boatshow. Nog even onder de brug door en dan stuurboord uit ligt Annapolis. We voeren alleen achter de genua aan. Met dat ene zeil haalden we toch een gemiddelde snelheid van bijna 7 knoop!

20131009-220845.jpg Het is een totaal circus in Annapolis. Het is een van de populairste boten tentoonstellingen in de USA en die neemt de stad natuurlijk over, maar dit soort gezellig straatjes blijven onaangetast leuk.

20131009-221004.jpg De hele middenstand leeft natuurlijk optimaal naar dit evenement toe en de etalages worden extra aangekleed. Deze luxe snoepwinkel is daarmee ook meteen klaar voor het ‘trick or treat’, de grote snoepjesjacht op 30 oktober als het Halloween is.

20131009-221121.jpg Binnen in deze reuze lollies zitten echte appels. De buitenkant losbandig, de binnenkant gezond.

20131009-221211.jpg
We zien het allemaal weer met nieuwe ogen.

20131009-221317.jpg
Deze hoedenwinkel wordt druk bezocht. Ze hebben van alles voor op het hoofd en zelfs voor op de lamp..

20131009-221419.jpg
Als we terugkomen bij het dinghy dock zien we, dat het water hoog is opgestuwd door wind en tij.
Er is vandaag heel hard gewerkt voor de opening van de tentoonstelling. We zullen morgen proberen wat foto’s te maken om een beeld te geven van de tentoonstelling en alles wat er bij komt kijken. Het zal niet een van de beste tentoonstellingen worden, want het weer is de laatste uren behoorlijk verslechterd en het wordt de komende dagen niet beter. Het is ook fors harder gaan waaien. De dinghy tocht op de terugweg na een borreltje ter gelegenheid van het weerzien met onze Duitse vrienden en de pizza op de kant was dan ook allerminst comfortabel. Op weg naar de boot had Pim bovendien de indruk dat ons anker aan het krabben was en dat we behoorlijk naar achteren waren geschoven. Er leek echter op het eerste zicht niets aan de hand, maar we zaten nauwelijks binnen, toen Pim, die toch onrustig bleef, ineens het grote jacht dat schuin achter ons lag, naast ons zag opdoemen. We kwamen meteen in actie. Hanneke startte de motor, terwijl Pim het anker binnenhaalde. de eerste poging om opnieuw te ankeren – in het stikke donker – had niet het gewenste succes. We kwamen op te diep water te liggen en niet lekker ten opzicht van ander schepen. De tweede poging lijkt beter geslaagd, maar Pim zal vannacht waarschijnlijk niet erg rustig slapen.