Op de heenweg hebben we genoten van Oxford. We vonden dat een prachtig stadje, maar de bewoners zelf zeiden, dat we zeker ook St. Michaels aan moesten doen. Daar kwam het toen niet meer van, maar we hadden het voor de terugweg naar het zuiden in onze planning opgenomen. Dat is maar goed ook. Het is echt de moeite waard. Eigenlijk hebben we haast. Het wordt hier snel behoorlijk veel kouder. Het water is inmiddels, na alle regenval en door het gebrek aan zonneschijn, afgekoeld tot minder dan 20 graden, terwijl het de vorige week – toen we in de Sassafrass rivier waren – nog meer dan 25 graden was. Daar moeten we het dus niet meer van hebben en de luchttemperatuur is ook rap aan het afnemen. Voor maandag aanstaande wordt hier, we zijn hier ruim 100 zeemijlen landinwaarts, verwacht, dat het kwik niet boven de 12 graden zal komen. Voor Norfolk wordt dan nog 17 graden verwacht. We hebben dus haast. Ons eerstvolgende echte doel zou ons volgende week maandag nog ruim 20 graden te bieden hebben. Het leven zonder kachel kent een andere planning dan het leven met een kachel.
Dat neemt niet weg, dat we geen spijt hebben van onze uitstap naar St. Michaels.

We liggen hier in een hele kleine baai vlak voor het stadje. In de zomer schijnt het hier heel erg druk te worden en moet je echt rond het middaguur al binnenlopen om een plaats aan de kade, in de marina of in deze baai te hebben. Rondom het Chesapeake Bay Maritime Museum kun je aan de kade of zelfs in een box. Ook verderop zijn er veel mogelijkheden om aan te leggen, maar, zoals gezegd, dat ligt zomers helemaal vol. Bovendien wordt het hier dan serieus warm. Temperaturen kunnen oplopen tot 40 graden en dan is het bovendien vaak windstil. De maanden mei en juni en september/oktober zijn echt ideaal om van de baai te genieten. Het Maritime Museuem is hier gekomen als alternatief voor de olie raffinaderij, die eerst was gepland om de gevolgen voor de lokale economie van de ingestorte oester markt op te vangen. Daar waar de Long Island Sound door overbevissing al aan het begin van de negentiende eeuw bevrijd was van de oesters, heeft het hier veel langer geduurd, voordat de baai leeg was, ondanks de komst van de vissers uit die Long Island Sound. Daarover verderop meer.
De raffinaderij werd gepland in de zestiger jaren, maar stuitte – god zij geloofd en geprezen – op heel veel verzet. Dat verzet had een kans, omdat heel veel mensen uit Washington hier hun weekenden en vakanties doorbrengen. Als alternatief werd het museum voorgesteld. Dat paste ook veel beter bij de redelijk kleine bevolking. In die periode werd het Hooper Strait Lighthouse geautomatiseerd en het oorspronkelijke lighthouse werd hier naartoe verplaatst als start van het museum.

Door dat museum werd de toekomst van dit gezellige stadje, met al haar mooie en leuke huizen, veilig gesteld. Het is veel minder miljonairderig dan Oxford, maar het is daarom niet minder geliefd.

Het is hier lekker groen.

Er waren hier vroeger scheepswerven en oester vissers en daarom veel relatief kleine huizen.

Dit is Tar House. Het dateert uit het midden van de 17e eeuw.

De Main Street is verfrissend in vergelijking met veel andere toeristische winkelstraten. Het heeft eigen producten en een eigen stijl. Op het ogenblik wordt veel aandacht besteed aan Halloween en dat gebeurt heel creatief en met groot gevoel voor humor. Een bijkomend voordeel van die aandacht voor Halloween, dat op 30 oktober wordt gevierd, is dat de kerstversiering in ieder geval tot daarna wordt uitgesteld.

Dit is een van de evenementen, die we hier zullen gaan missen. Een terriër race; wie bedenkt er zoiets. Verder is er de 20e een lezing over de Oesteroorlogen, en het leven in de 19e eeuw, waar we graag naartoe zouden willen. Ook Halloween en de oesterfeesten de week daarna zijn weer erg leuk.

Halloween zal hier groots gevierd worden.

Dit is een van die producten, die uniek zijn voor deze winkel. Het zijn echt Ongelofelijke Handtasjes. Aan de overkant worden kleden verkocht en cursussen om die te leren maken. Het moge allemaal kneuterig lijken, het straalt wel een echte gezelligheid uit.

Deze heks is tegen de lantarenpaal aangevlogen. Haar bezemsteel is tegen de muur geplakt.

Het kan nog gekker.

We gaan een café in voor een kop koffie en nemen een tafel naast deze trompe l’oeil.

Het onderschrift bij dit schilderij is:”I told you so”

Herfstkleuren

Zo’n begraafplaats geeft altijd een goede indruk van de familienamen in zo’n stadje en laat zien, wanneer de historie hier begon. Triest zijn de kleine steentjes bij sommige graven. De graven zijn van de ouders; de kleine steentjes, soms meerdere bij een graf, van de kinderen die op jonge leeftijd zijn overleden.

Te Koop.

Eendjes in de zon, die eindelijk weer schijnt. Het is een heerlijke dag.

Op de ‘Patriot’ doen ze : Narrated historical tours. Daar wordt onder andere verhaald over de manier waarop de Engelse vloot in de luren werd gelegd in de oorlog van 1812. De Engelsen voeren in 1813 (echt) de rivier op en wilden de scheepswerven van St. Michaels bombarderen. De bevolking verduisterde de stad en stak allemaal kaarsen aan op een stuk land er dichtbij. Dat land werd vervolgens plat gebombardeerd. De stad en de werven bleven gespaard.

John Smith, een Engelsman voer met dit soort zwaardbootjes naar de kant, toen hij de Baai – door hem Chesapeake Bay genoemd – verkende.