Binnenlopen in St. Augustine is geen sinecure. Dat wil je echt alleen bij daglicht doen en ook dan moet je nog gewoon goed opletten. Op de kaart staat de hele doorvaart de haven in als ondiep aangegeven. We vroegen ons dan ook af of we er binnen zouden kunnen komen. De havenmeester verzekerde ons, dat dit geen probleem zou mogen zijn, als we de betonning zouden volgen. Vergeet je kaart, let op de tonnen.
We hebben de hele trip heerlijk gezeild. Tot het vallen van de avond voeren we ‘melkmeisje’, met de fok te loevert op de boom. Net toen het donker begon te worden draaide de wind iets verder door naar het oosten, zodat we met de laatste restjes schemerlicht de boom nog net op konden ruimen.
Rare observatiepaal midden op zee; stond niet op de kaart.
De golven op het ondiepe gedeelte naast het betonde kanaal waardoor we St.Augustines inlet binnenvaren. We naderden samen met de Sandcastle en de Aurora de inlet van St. Augustine. De Sandcastle riep Boat US ruim van te voren op en vroeg om instructies voor het binnenvaren. Die vertelden, dat we redelijk dicht tegen de rode tonnen 2, 4 en 6 vanaf de zee naar binnen moesten varen en na de 6 in zuidwestelijke richting naar de 8 moesten gaan om door de ingang te komen. Het was goed, dat ze dat deden, want wij zagen in eerste instantie de twee over het hoofd en gingen recht op de vier af. Het was duidelijk aan het golfbeeld, dat dit niet kon kloppen en gelukkig zagen we toen alsnog de nummer twee boei liggen.
Het kanaal tussen die boeien is uiteindelijk ruim diep genoeg.
Een vissersboot komt ons tegemoet.
Even later komt de plaatselijke toeristenschoener langs.
Castillo de San Marcos, dat we ongetwijfeld gaan bekijken. We blijven hier een week liggen. Dat geeft ons alle rust om het stadje te leren kennen, hoewel de kennismaking zelf niet zo rustig zal verlopen. Dit weekend is het jaarlijkse piratenfestival. Wisten wij veel…. We vallen met de neus in de boter, maar zullen ons wel als piraat moeten toetakelen om de stad in te mogen.
We hoorden over dit piratenfestival van de ‘ Aurora’ met Rachel en Jeff – en niet te vergeten hun hond Charlie Brown – waar we eerder in Block Island veel plezier mee hebben gehad. Zij zagen op de AIS dat wij op een afstand van een paar mijl naast hen voeren en riepen ons op. Ze zijn ook in Maine en zelfs in Canada geweest en we gaan morgen onze verhalen uitwisselen. Eerst gaan we lekker tot rust komen. Dat bevalt altijd na een nachtje doorzeilen.
Er zijn moorings aan de noord en zuidkant van de ‘Bridge of Lions’. Wij kiezen ervoor om aan de zuidkant te gaan liggen. Dat is net wat beschutter, als er meer wind komt. Er zijn overigens zoveel moorings, dat je hier niet eens kunt ankeren.
De zon schijnt nog even op dit mooie huis aan de wal.
De lucht wordt steeds mooier, terwijl we de hoezen om de zeilen heen doen.
Recent Comments