Het Cubaanse Capitool.

De boom der vrijheid.

Leuk met al die mooie auto’s eronder.

De schoenmaker.

Het busstation. 3 en een half uur naar Vinãles in de provincie Pinar del Rio; ten westen van Havanna.

Na een kwartier in die bus kregen we een aanrijding. Er was een electriciteitskabel over de weg gevallen en de auto voor ons stopte, maar onze chauffeur zat met zijn collega te kletsen en had het te laat door.

Zonde, gaat de man een maandsalaris kosten om dit te repareren.

Na een uur komt er politie en veel overleg.

Ondertussen komt er van alles langs.

Bussen zijn er hier in alle soorten en maten. Ook nederlandse bussen, waar dan Craïlo nog op het bordje staat.

Midden op de grote weg draaien is niet ongewoon.

We krijgen na 2 uur een verse bus en gelukkig ook een sanitaire stop op een mooi plekje.

Als we eindelijk pas in het donker aankomen, staat er een menigte mensen zich te verdringen bij de uitgang. Ze willen allemaal dat we bij hen komen logeren in hun Casa Particulares. ( soort B & B) wij hadden echter al besproken en worden opgewacht met een naambordje met erop: Pim y Johanna.

Sommigen worden met de geitenkar opgehaald, maar wij lopen 2 straten verder met onze gastheer.

Roberto komt tot halverwege Pim, maar zijn bijnaam is : El Macho.

We gaan de stad in voor een kleine rondwandeling, om daarna naar het busstation te gaan.

We drinken een kopje heerlijke cubaanse koffie bij de Bodeguita waar Ernest Hemingway ook geregeld neerstreek. Iedereen krast zijn naam in de wanden.

Er komen toeristen binnen, die om 11.00 uur al aan de Mojito’s gaan. Aan de klaarstaande glazen te zien, verwachten ze nog meer van dat soort klanten.

Leuke hoek.

Zomaar op straat, een pindaverkoopster. In een A 4 tje gerold zitten de lekkere nootjes. Ze kosten bijna niks..

Hier binnen wordt gebouwd en opgeknapt.

De puppy is pas 4 weken oud.

We zijn op weg naar Central Havanna om vandaar met een gedeelde taxi naar de bus te gaan, die ons naar Vinãles zal brengen.

Er staan buiten lange rijen om de bank in te mogen. De rij voor de ATM is gelukkig wat kleiner.

Dit is nog een projekt.

Het Capitool van Cuba.

Het nationale theater.

Ze verkoopt iets Dutch, maar we hebben het niet geprobeerd.

Paard en wagen is een heel gewoon iets in de stad, hoewel je hier ook veel bussen ziet.

Voor 2 Cuc (dollar) mag je erin gaan zitten en een foto nemen. Een echte toeristtrap.

Je kunt ze natuurlijk ook huren voor een dagje met chauffeur..

Er is een probleem en hij moet even op zijn kant gezet.

Prachtig, die pauwen op die stille plekjes.

Even uitrusten van het spelen in de band.

We hoorden eerst het geschreeuw en zagen daarna pas, toen we de binnenplaats opliepen, dat het papegaaien waren.

Mooie entreé.

Dit is een Japans restaurant met binnentuin.

Levend beeld, ze zijn verkleedt als Taíno indianen, die hier waarschijnlijk de eerste bewoners waren. Totaal uitgeroeid later door de Cariebs.

Nog zo’n levend beeld, hij kon leuk jongleren.

Er is een klein beetje hoogteverschil in de stad.

Mercedes.

Indiaan als boegbeeld.

Iets met jerrycans en vullen, doodeng.

De brievenbus.

In dit gebouw stond op 11 jan. nog een kerstboom te schitteren.

Schooluitje.

Er loopt een pauw langs, op zijn gemakje kuierend door de binnenplaats.

mensen strijken over de sik van dit beeld. Het is gemaakt ter ere van een man, die hier in de buurt woonde en altijd iedereen probeerde te helpen en in ruil daarvoor te eten kreeg, getuige zijn lepel en vork die de zelf meenam.

Ook in de st.Franciscokerk staat nog een kerstboom. De kerk is heel eenvoudig zonder opsmuk met een mooie sfeer.

Een stukje van de ondergrondse watertoevoer uit lang vervlogen tijden. Er liep een netwerk van 1200 km lengte dat water uit de dichtsbijzijnde rivier naar de stad bracht.

Hanging garden.

Het kleine parfummuseum, waar ook een winkel bijzit met erg weinig keuze.

Mooi plafond.

Onze gids, Rubens koopt een gekarimelliseerde appel gevuld met kokos, een lokale lekkernij. Het was niet te eten zo zoet Hij viel al na 2 min. uit elkaar over mijn t-shirt.

Ze zijn hier apetrots op die mooie ramen.

De restauratie van dit gebouw is helaas gestaakt wegens gebrek aan fondsen.

Moderne kunst tussen de oude architectuur geeft een mooi contrast.

We strijken even neer voor een drankje op het terras van de bierbrouwerij.

Het vijfde van de mooie pleinen in Havanna.

Overal die gietijzeren hekjes in allerlei vormen.

In Havanna gebruiken ze echte kannonnen als amsterdammertjes.

Dit is een restaurant met het thema: De letteren.

Erstaan oude drukpersen als decoratie tussen de tafels.

Weer zo’n serene binnenplaats.

Binnenplaats vol groen.

2e Hands boekenmarkt, maar allemaal over Castro of Ché of Karl Marx enz…

De klokken zijn gescheurd en staan te wachten op een werkzamer leven.

Je kunt overal goed zien dat er vroeger betere tijden waren voor sommigen. Nu is het een museum geworden.

De pauw ligt lekker in het zonnetje te slapen op een binnenplaats.

Standbeeld van Christoher Columbus, die hier natuurlijk ook als eerste plek aan deze kant van de oceaan is aangekomen.( zoals zovele eilanden in de Carieb beweren.)

Dit is echt het oudste fort aan deze kant van de plas, gebouwd door de spanjaarden.

Het beeld bovenop de toren staat als miniatuur afgebeeld op de flessen rum van Havanna Club rum.

Het doet nu dienst als keramiekmuseum.

In de slotgracht ligt kunst: keramieken schalen van deksels van schildpadden.

Het boekenmarktpleintje naast het oude fort met een relaxte sfeer.

In het midden is het lekker groen.

het christusbeeld staat ver weg aan de overkant van de baai.

De ingang naar de baai is dermate smal dat het lijkt of het schip wielen heeft en over land komt.

Deze dames zijn verkleed als oude creoolse vrouwen en proberen hier een centje extra mee te verdienen.

Op deze plaats is is de eerste mis gehouden aan deze kant van de wereld.

het is natuurlijk een spaans gebouw en om er toch een Caribisch tintje aan te geven zijn er ananassen op de pilaren gezet.

dit is een heel duur hotel, hotel Isabella.

Je waant je hier al de hele tijd in een werkend automuseum, maar ze hebben nog oudere verzameld in dit museum.

Geen haast hier.

Hier wonen veel mensen.

Maar hier is de binnenplaats een leuk restaurant geworden met hangende planten.

De Dames

Je ziet regelmatig mensen met instrumenten door de straten lopen.

De helden zijn overal aanwezig.

Zomaar een hoekje.

Doorkijkje

De kathedraal.

Nog zo’n doorkijk.

Kunstenaar is een gravure aan het maken.

Is misschien niet goed voor het hek, maar het ziet er wel mooi uit.

Een van de drie prachtige oude apotheken in de oude stad.

Toeristenrestaurant op de binnenplaats.

Beeldje bij de entreé van een hotel.

Op straat wordt van alles verkocht.

In de rij voor een ijsje.

Deze blinde man speelde de sterren van de hemel.

Soms zijn er straten, die wel zijn opgeknapt. Die zijn dan ook echt in de buurt waar de meeste toeristen langs komen.

Een levend beeld.

Straatband.

Het oudste spaanse huis is nu een museum voor fresco’s.

Hier een paar voorbeelden van wat er binnen te zien is.

De kinderen hebben schooluniformen aan, meestal okergeel, maar soms blauw.

In de taxi op de terugweg vanuit het stadion krijgt Pim van de chauffeur de draaibeugel van het achterraam, zodat ie het dicht kan doen

Er komt een “Frente Frio” langs. Dat betekent harde wind en hoge golven. Hier zie je de ingang naar de Marina, erg smal en tussen zandbanken door. Vandaag mogen er geen boten naar buiten. De 2 catamarans die naar Belize willen moeten dus nog even wachten.

Het gaat flink tekeer en het wordt ook echt koud. We slapen weer onder een fleecedeken.

Ook hier zijn sporen van de regenbuien goed te zien.

Dit fort doet nog steeds dienst. Nu als politiekantoor.

Er zijn in Havanna een paar leuke pleinen met indrukwekkende gebouwen.

Zandsculptuur op een muur als een trompd’euil , zo was het hier vroeger.

Weelderig groeit de Bougainville hier rustig door.

Er zijn toeristen, dus is er ook een band met Quantnamera.

Een enkele zwerver kom je wel tegen op een weggegooid kanon.

Aan de rechterkant in het archief staat het verhaal dat bij de volgende foto’s hoort, geschreven op 7 jan.2014

Er wordt met spanning gewacht op Robin en Ulrich van Feyenoord voor hun training.

Voetbalschoenen aan.

Hij kan niet wachten en gaat vast het veld op.

3 leeftijdsgroepen gaan straks meedoen.

Warming-up

Hier zitten de shirtjes en ballen in.

Ze willen allemaal op de foto.

Ook de petjes vinden gretig aftrek.

Dolblij met hun Feyenoord T-shirts.

De Rotterdamse helden komen het veld op.

Ulrich van Gobbel.

Later die week gaan we nog een keer ergens eten met deze Robin Nelissen, echt een aardige vent.

De ballen zijn ook zeer welkom.

Pim loopt tussen de Bobo’s door; o.a. de Nederlandse minister van buitenlandse zaken.

Zelfs de Televisie was aanwezig.

Alles gesponsord door deze bedrijven.

Er wordt hier hard gewerkt aan een Moskvitch.

Chow Chow op het balkon.

Het is zaterdag en niemand heeft haast.

Marktdag, met zelfgefabriceerde spullen.

Fruitkar.

Sleuteldag aan oude Peugeot 404.

De oude weegschaal wordt hier nog intensief gebruikt.

We betalen met Nationale Pesos en krijgen alles voor een habbekrats mee. Je moet wel in de rij aansluiten, nadat je hebt gevraagd wie de Ultimo is op dat moment.

Een staatswinkel met een zeer beperkt assortiment.

Het rijdende automuseum is echt fantastisch.

In zo’n Citroën Avant zijn wij 39 jaar geleden getrouwd. Hier rijden ze nog rond.

Als ze zien dat je hen fotografeert, beginnen ze meteen te zwaaien.

Kleine steegjes.

Ter versiering zijn er eierschalen op de punten van de plant gezet, best leuk toch?

Met dit soort piepschuimenbootjes gaan ze de zee op om te vissen.

Hier kopen we heerlijke tomaten, paprika’s en uien en een ananas.

Er lopen ook overal zwangere of zogende honden rond te scharrelen.

Dit is de dag vóór Oud-en Nieuw en dus wordt er straks een feestmaal geserveerd bij deze familie.

Mooie Classic American Car.

Het is 30 graden, dus iedereen zit in de schaduw te wachten tot ze aan de beurt zijn om hun propaantanks te laten bijvullen.

Zwart geverfde auto.

Ook hier een feestmaal op Oud en Nieuw.

Hele oude Banyontree.

En natuurlijk staat de motorkap weer open, klassiek beeld.

We blijven genieten van die schitterende auto’s.

We gaan eten met Australiërs en Frans Canadezen. € 3,00 inclusief een biertje.

Levensgrote olifanten in een modern gebouwen complex.

Dit is zo’n soort taxi, waar je met zijn zessen makkelijk in kan. Je deelt hem met anderen en betaalt per persoon per zône 10 peso’s Nationales. Ongeveer 35 eurocent. Daarna moet je overstappen naar taxi’s die de in de volgende zône mogen rijden.

Soms maken ze vreemde geluiden en denk je dat je ieder moment door de bodem kan zakken of dat er iets essentieels is onderuit gevallen, maar tot nu toe kwamen we iedere keer goed thuis.