We liggen voor het strand van Isla Beata. Daar zijn we aangekomen na een heerlijk dagje kruisen vanaf Bahia de las Aguilas, de baai van de adelaars. Daar waren we in anderhalve dag naar toe gebokst tegen de wind in vanuit Île à Vache. Eigenlijk kennen we Nelly Rose heel slecht tegen de wind in en daar hebben we gisteren en vandaag wat aan kunnen doen. Gisteren stond er 15-17 knoop wind en een forse zee. Dat heeft gevolgen voor de hoogte die je kunt varen. Te hoog en de boot valt bij iedere golf stil, te laag en je vaart een veel te lange weg. Gisteren kozen we voor een veilige 40 graden ten opzichte van de schijnbare wind en dat werd beloond met een kleine 7 knoop door het water. Het was heerlijk varen, maar we hadden geen idee hoe dicht of hoe ver we van de optimale hoek verwijderd zaten. We bereikten onze ankerplaats op het moment dat de zon de horizon raakte. Net op tijd dus. Het water was zo helder, dat we prima konden zien waar het anker de bodem raakte.
Vandaag waren de condities echter helemaal optimaal om eens te kijken wat Nelly Rose werkelijk kan als we moeten kruisen. Er was een redelijk stabiele 11-12 knoop wind en de zee was lekker vlak. We voeren eerst 35 graden aan de schijnbare wind en dat ging voortreffelijk. Langzaam gingen we hoger varen en het bleek, dat ze bij 30 graden nog steeds ruim 5 knoop liep. De VMG (Velocity Made Good; de berekende snelheid in de richting van de wind) liet ons zien, dat bij deze deining en deze wind, dat de beste snelheid was. Misschien hadden we nog hoger kunnen proberen, maar daar geloofde ik niet echt in.
Eigenlijk is dit allemaal een kletsverhaal. We hebben gewoon een dag heerlijk gezeild. Net zoals we vroeger voor onze lol van Lelystad naar Enkhuizen zouden varen, gewoon lekker zeilen. Dat we daarbij na bijna twee jaar aan boord ons schip ook nog beter hebben leren kennen, dat was een bonus. Wat een heerlijk schip hebben we toch.