De boot, waar ze 2 dagen geleden nog aan het werk waren, is inmiddels, met behulp van een kwast die we hadden gedoneerd, vrolijk groen geschilderd en klaar om te water tegaan.

Het visnet moet wel eerst geboet worden.

We gaan eten bij Doudou en zijn vrouw Vilna. We wandelen achter Doudou, die ons al om 16.00 uur op kwam halen, langs leuke huizen met tuinpaadjes afgezet met conchschelpen.

Eerst snapten we niet helemaal waarom we zo vroeg al klaar moesten staan, maar al gauw bleek, dat we een forse wandeling door de mangrovebossen moesten maken. We liepen door de mangrove, omdat die vlak is en korter dan de hoofdweg. Het was duidelijk dat we in het donker de weg terug alleen nooit terug zouden vinden in de wirwar van kleine paadjes. Bovendien zouden de muggen dan wakker zijn. We namen ons voor om terug de heuvelachtige route de voorkeur te geven.

Ze wonen op een prachtig plekje samen met hun 4 dochters, een tante en een oma. Toeristen te eten vragen is een manier om aan wat geld te komen. We krijgen een uitgebreide rondleiding door het huis, waar zo te zien minstens acht mensen wonen. De eetkamer is alleen dat, een eetkamer.

Vilna op weg naar de keukenhut waar alles wordt bereid. Het eten smaakt, in alle eenvoud, prima.

Doudou wilde ons met plezier weer begeleiden naar de plek waar we de dinghy hadden achtergelaten, maar dat vonden wij absoluut onnodig. Dus bracht Vilna ons tot de grote weg. Tot ongenoegen van haar dochtertje Johanna. Ze mocht niet mee naar de grote weg. Het eerste stuk van de wandeling is het net nog licht.

Palmbladeren worden hier volop gebruikt.

Aangezien alles met de hand gebouwd wordt, is er ook niks recht.

Dit mannetje is zo blij met zijn puppy!