Er zijn 3 pleintjes in het dorp met piepkleine winkeltjes.

Domino is populair. Tja geen TV hier.

Dit paard kent de weg wel alleen. Zijn begeleider loopt er op zijn gemakje achteraan.

Het hotel heeft een eigen generator en het is een scherp contrast met het dorp beneden.

Je kunt daarvandaan wel een mooie foto van de Nelly Rose maken.

We stappen achterop 2 motoren voor onze trip naar de stad Madame Bernard.
Hier is door de bevolking met opzet een greppel gegraven. Het is een protest tegen de plannen van de regering om het eiland op te offeren aan het toerisme. De president was hier met investeerders en wilde met hen rondrijden. De auto’s van de president (hij heeft hier een aantal auto’s staan; de enige op het eiland) konden niet meer over de greppels met brandende palmbomen en de rondrit was geen succes.
De lokale bevolking heeft met hun eigen vervoermiddelen geen last van deze hindernissen.

Onderweg prachtige uitzichten.

Men komt te paard naar de markt.

De zadels zijn van riet gevlochten.

Dit is normaal straatbeeld.

Alleen de grootte en het gewicht verschillen.

We gaan op bezoek bij het kantoor van Soeur Flora, die hier al 46 jaar woont en werkt. Ze heeft een medische kliniek, een weeshuis en een opvangcentrum voor gehandicapte kinderen opgezet. Wij brengen een enveloppe van de ‘Bellatrix’ en een oude laptop van Pim en wat kleine dingen. We hebben een interessant gesprek met een Ierse, die hier net een week woont, nadat ze eerst 18 maanden op het vasteland werkte.

Zo en nu naar de markt.

We lopen weer achter met de foto’s, maar halen dat wel weer in. Morgen vertrekken we naar de Dominicaanse Republiek.

De zeesterren worden gedroogd op een omgekeerde dugout.

Alles wordt gebruikt en gespaard. De zijkanten van de visnetten worden drijvende gehouden met doormidden gesneden flipflops!

De scheepswerf heeft veel werk. Alles lekt, maar grote schades hebben prioriteit.

Er wordt een nieuwe plank geplaatst. Het breeuwen van de naden en zelfs een redelijk fors gat, zorgt dat het geheel weer zeewaardig is.

Dit is de hoofdweg.

De Starbucks aan de hoofdweg.

De lokale boten komen dicht bij.

Dit is de vrouw van Jeanvillem ( zo spel je het echt) met haar baby. Hij beheert het internetcafé. Hij is in het bezit van 1 dongel, waarmee we met zijn 3en zitten te internetten. Het gaat dus heel erg langzaam, maar het werkt. Heeeeel erg langzaam. Maar het werkt echt.

De al opgevouwen was legt ze ondertussen boven op haar hoofd.

Wat een wereld van verschil. Ashley komt in zijn dug-out.

Het is een uur varen naar het ‘continent’ zoals ze hier het vasteland van Haïti noemen. De ferry kost geld, dus als iemand in de familie een zeilboot heeft dan ga je daar mee mee.

We gaan een kijkje nemen in de stad aan de andere kant van het eiland. De stad heet Madame Bernard.

Dit is een winkel in het binnenland, keurig met prijskaartjes eraan. Het zijn zeker niet allemaal nieuwe kleren en sommige zouden zomaar uit de Nederlandse kledinginzameling kunnen komen.

We zien veel mensen met levende kippen in de hand lopen. Een moeizame investering, want de meeste kippen die we verder zien lopen los; niet in een ren.

De kapster gaat met haar kam het haar van deze klant te lijf. Het totale proces , inclusief het invlechten, gaat zeker twee uur in beslag nemen.

Deze kip keert zich af van haar toekomstbeeld; de pan waar zij op enig moment in zal verdwijnen. De kans dat ze voordien overreden wordt is op dit eiland vrijwel nihil.

We stappen even af voor een drankje uit een koelbox.

Voorbijganger

Gezellige huizen, soms met bloemen.

Er wordt veel gespeeld, zoals hier gevoetbald, want er is geen TV. De mensen willen graag electriciteit. De ijskast zal dan als eerste haar intrede in veel huizen doen. De volgende stap zal waarschijnlijk de TV zijn. Dat gaat ook veel kapot maken.

Op de brug worden we bijna ingehaald.

Dit paard wordt volgeladen met zakken zand om hun huis verderop te kunnen bouwen.

We zijn weer terug op de Hoofdweg en blij dat we nog kunnen lopen na 2 en een half uur rijden.

De lokale boten hebben veel vierkante meters zeil en zijn net zo boeiend om te aanschouwen als de Bahamian Sloops. Deze boten hebben geen plank, maar de bemanning staat op het gangboord om het spul overeind te houden.

We kopen voor $ 5 een slechte kwaliteit gastvlaggetje van Haïti. Wel de goedkoopste vlag die we tot nu toe hebben hebben gekocht. Eigenlijk horen we alle verschillende vlaggetjes als echte cruisers zelf te maken. Daar denken we nog over.

Vanitas Vanitate. De Vanité ligt voor de kerk.

Het leven is hier redelijk primitief. Er is geen stromend water en ook geen electriciteit. Er staan langs de baai op de hoofdweg ongeveer 10 lantarenpalen op zonnecellen, verder is het behoorlijk donker ‘s avonds. De zonnepanelen en de accu’s zijn wel erg populair bij de bevolking.

We gaan het eiland per paard verkennen en komen langs de ‘ Chantier Naval’? We rijden, samen met onze gids, op 3 kleine paardjes, die in onze beleving nogal eenvoudig getuigd zijn. Een singel hebben ze nauwelijks en het opstappen ging dan ook vanaf een stuk beton.

Het hoofdstel is gefrabriceerd van touw.

Pim’s paard moest niet te dicht in de buurt komen, anders was er meteen trammelant.

Je kunt hier alleen per helikopter of boot komen. De regering houdt hier haar conferenties en vliegt dan in. Ze zijn hier op het eiland echter niet echt geliefd.

Zelfs Pim’s stijgbeugels zijn van touw gemaakt.

Selfie van onze gids Yasmin.

Zo wordt houtskool gemaakt. Veel mensen hebben hier wel gas, maar er wordt ook veel op open vuur gekookt. We zien keer op keer vrouwtjes van ver gevorderde leeftijd, met grote ladingen houtskool los op het hoofd.

Dit is een reden waarom de regering hier niet geliefd is. Een ‘ondernemer’ wilde hier een resort beginnen. Voordat er een steen gemetseld was, werd wel al dit hek geplaatst, zodat het duidelijk was voor wie er hier gebouwd ging worden en wie er buiten gehouden moest worden. Er is nooit een steen gemetseld, maar wie ruimt het nutteloze hek op?

Soms kom je een tegenligger tegen.

Deze bouwsels, die je overal naast de huizen ziet staan, zijn de keukens.

We vertrekken uit Jamaíca om 09.00 en kunnen gelukkig de zeilen hijsen.
Pas om 23.00 gaat het niet meer en moet de motor aan.

Er zit één rif in en we hebben een kleinere fok erbij gezet.

Haïti om 05.00 uur ‘s ochtends.

We komen in de buurt van het eiland onder Haïti, dat populair is in de cruisersgemeenschap. Alleen overtuigde zeilboten hier, geen motorboten.

Schitterend gezicht, die lokale boten.

De veerboot naar het vaste land doet er een uur over.

Krijteilandje ligt vóór de ingang van de baai mooi in de zon.

Er liggen een aantal schepen al voor anker, maar het is niet druk.

We zijn verrast om hier een Maasvlag te zien! Het is de Bellatrix van Kommer en Josien. ‘Maas Buitengaats!’

Het eerste bootje ( dugout ) komt al langs om zijn diensten aan te bieden. Volgens Josien komen er zo’n 50 per dag. Daar zullen we aan moeten wennen.

Ze hingen al met 3 uitgeholde boomstammen aan de Nelly Rose terwijl we nog aan het ankeren waren. Dat is best lastig. Ondertussen babbelen ze voortdurend in het Frans tegen je. Na een nachtje doorvaren kost het moeite om je te concentreren op al die nieuwe dingen.

Later op de avond worden we uitgenodigd voor een glaasje Champagne aan boord van de Bellatrix; ze vieren hun trouwdag! Kommer is al 2 x rond de wereld gevaren en gaat nu richting Belize.

Heerlijk geslapen tot er om 07.30 zachtjes geroepen wordt: ‘Captain, captain?’ Al snel komen de eerste bootjes aan peddelen met palmbladeren soms als roeispaan. We kopen wat langoustines, die in een netje aan de zwemtrap worden gehangen tot we de resterende kip hebben opgegeten.

Edison en Leones gaan samen met Pim aan het poetsen. Nelly Rose is er echt aan toe.

Hier is het hotel, waar we later nog naar toe zullen gaan.

Iemand een idee wat dit voor bloemen zijn?

Allemaal specerijen.

Heel logisch, fietswinkel boven.

Met volle tassen vol groente gaan we naar de Marina om uit te klaren uit Jamaíca. Klontje binden we op het voordek en morgenochtend vertrekken we naar Ile á Vache. Dat is een klein eilandje aan de westkant van Haïti.
Het is ongeveer 170 NM. Het wordt kruisen. Het kan meezitten als de wind zuid oostelijk zou worden. Als het maar geen hakken tegen de golven en zonder wind op de motor wordt. Benieuwd hoe lang we er over gaan doen.