We vertrekken al bij dageraad naar Boca Chica.

Het is Red Right Return en dus laten we de boei aan stuurboord liggen om een smal vaarwater in te gaan. Er zijn grote breakers wegens een ondiepte hier.

Blij dat er mensen zijn, die tonnen leggen, want terugkijkend ziet het er spannend uit die breakers.

We zijn aangekomen in de Marina Zarpar. We leggen eerst aan om de formaliteiten af te wikkelen en pikken daarna een mooring op. Ankeren mag en kan hier niet, het vaarwater is te ondiep en te druk.
We zijn echt in een andere wereld hier. Rekken 4 hoog vol speedboten.

De Marina stelt een pick-up truck met chauffeur ter beschikking voor wie naar de supermarkt een eind verderop wil. Samen met 3 andere cruisers stappen we in. Dit is weer de wereld vol overdaad, dat hebben we lang niet meer zo gezien. Worsten galore.

De terugweg wordt geregeld door de supermarkt zelf, als je tenminste genoeg spendeert. Dat lukt wel met alle cruisers samen. Er gaat nog een mevrouw mee die ook wordt thuisgebracht met haar matras, die bovenop de AH-tas ligt.

Het werd tijd voor een nieuwe vlag. De oude was volledig verkleurd en bijna doorzichtig geworden. 2 reparaties deden hem ook al geen goed.

Dit is de boot van Frank Virgintino. Hij woont hier. Hij is een beroemdheid onder de cruisersgemeenschap, daar hij verschillende Free Cruising Guides heeft geschreven. Zijn boot is goed afgedekt tegen de brandende zon. We gaan hem helaas niet ontmoeten, daar hij met een voedselvergiftiging in het ziekenhuis verblijft.

Er ligt ook een oude Nederlandse mijnenveger, de ‘van Straelen’. Gekocht door twee Nederlandse broers, die er allerlei projecten mee willen gaan doen. Zie verhaal van een paar blogs geleden.

In het weekend wordt het heel druk met speedboten met harde muziek en waterscooters enz.

Ze scheuren met veel bravoure om Nelly Rose heen.

Dit is waar de lokalen zwemmen, zoals ze dat hier zeggen.