Na 17 maanden komen we weer terug in St. Lucia. Het is redelijk onvoorstelbaar als je vergelijkt hoe we ons voelden toen we hier voor het eerst binnenliepen en hoe we ons nu voelen. We hebben heel veel geleerd en veel handelingen zijn tweede natuur geworden. We bewegen ons met een veel groter gemak, zowel op de boot als op het land.

En alweer een zonsondergang na een mooie zeildag. De maan komt om 22.00 uur op en we varen er recht tegenin. Alsof je over een verlicht asfaltdek aan het rijden bent. Het is ook altijd erg rustgevend als je dan de Grote Beer ziet. Hij begint de avond met zijn steel rechtovereind en langzaamaan draait ie ondersteboven. Tja, tijd zat als je s’nachts op wacht zit.

We laten het anker om 02.00 uur zakken. We genieten van een aankomstbiertje en gaan daarna lekker slapen. Erg leuk om de volgende dag de baai van Rodney Bay weer te zien na bijna anderhalf jaar.

De fruitman Gregory komt zijn waren aanbieden, een goedlachse man die overrijpe papaya’s en mango’s verkoopt. De tomaten en de bananen zijn zalig. Er groeit van alles op het dak….

We gaan weer klussen op zoek naar het zoetwater lek waardoor onze kelder volloopt. We halen alle spullen uit de berging en leggen daarmee onze slaapkamer vol. We speuren naar de bron. Niet eenvoudig want het gaat maar om een druppeltje per seconde denken we. Voorbij de boiler blijkt echt alles helemaal droog te zijn. Het moet de boiler zijn en dat blijkt. We zien een pulserend beetje water. Het lijkt heel weinig, maar een hoop druppeltjes maken het toch behoorlijk nat.

We gaan in ieder geval toch ook de slangen vervangen. Dan hoeven we daar niet meer naar om te kijken. De bakboordbakskist moet ook leeg.

Grappig dat andere cruisers smalend lachen als ze dit soort voor hen zeer herkenbare foto’s zien. Ze hebben het allemaal zelf ook meegemaakt en Leonie en Adam hadden er dan ook nog 2 kleine kinderen tussendoor lopen.

We krijgen het vandaag niet af. We reorganiseren de zooi zodanig, dat we wel aan boord kunnen slapen, maar voor borrel en eten gaan we naar de kant. Na een dag hard werken is het goed toeven in het internetcafé op de tweede verdieping. Op de terugweg met de dinghy verzeilen we in een behoorlijke regenbui. Drijfnat komen we weer aan boord, terug in de puinhoop.

Het vogeltje dat hier in deze lamp nestelt naast het billiard, heeft een geel borstje.

In de bakskist kruipen is niet eenvoudig. Jezelf eruit worstelen is nog weer heel wat anders. Klussen daaronder vergt vaardigheden waarover Pim zichzelf verbaast. Eigenlijk zou hij een extra polsgewricht willen hebben halverwege zijn onderarm. Hanneke assisteert als een operatiezuster en helpt met het doorduwen en trekken van de nieuwe slangen.

Totaal opgevouwen in de bakskist worden de slangen doorgetrokken en vastgezet met tie-ribs.

Het eindresultaat mag er zijn. De boiler moet er nog een keer uit, maar de nieuwe slangen zien er goed uit.

Nu kan eindelijk alles uit de zeekooi weer naar de schuur getild worden.