Het spijt ons geweldig, dat we zo weinig van ons laten horen. We hebben grote technische problemen om foto’s op onze WordPress website geplaatst te krijgen.

We zijn momenteel in Trinidad, waar de boot op de kant staat. Dat waren we eigenlijk niet echt van plan, maar we hebben schade. Terwijl wij bij aankomst in Trinidad bij de douane waren om in te klaren, is Nelly Rose gaan krabben en tegen een andere boot gedreven, die aan een mooring lag. Dat heeft geleid tot schade aan de zee-reling, de voetrail en oppervlakkige schade aan de romp, maar de echte schade zit onder water. Het roer is beschadigd en de krachten op de saildrive waren van dien aard, dat de motorfundatie beschadigd is en de schroef op de as verschoven is. Hopelijk is die as niet krom.

De oorzaak is ongewis. We lagen bij de Trinidad en Tobago Sailing Association, waar we eigenlijk aan een mooring hadden willen liggen, maar die waren niet beschikbaar. We lieten het anker zakken en hadden in 6 meter diep water 35 meter ketting uitgelaten. Dat zou echt meer dan genoeg moeten zijn. We testen altijd of het anker houdt door de motor in zijn achteruit te zetten en trekken er dan met 1500 toeren aan. De boot kwam niet van haar plaats. Er stond op dat moment nauwelijks wind en het water was glad als een spiegel. Alles leek in orde en dus gingen we – geheel tegen onze gewoonte in – naar de kant om in te klaren bij de autoriteiten. In Trinidad is het de bedoeling dat je binnen twee uur na aankomst met de volledige bemanning jezelf bij customs en immigration komt melden.

Die formaliteiten nemen best wel wat tijd in beslag en het was nogal een stukje lopen. Toen we een paar uur later terugliepen naar de TTSA, zagen we, dat er een forse wind was opgestoken in die baai en er een venijnige korte golfslag was ontstaan. Bezorgd keken we of we Nelly Rose zagen, maar we konden haar niet meteen ontdekken. Plotseling zag Hanneke dat ze tegen een andere boot dreigde aan te drijven, terwijl mannen van de TTSA met een dinghy dat probeerden te voorkomen. Wij holden naar onze dinghy en gingen zo snel mogelijk aan boord. We zaten vast in de ankers van de mooring en toen we ons anker ophaalden, kwam een van de mooring ankers mee naar boven. Het was een hele toestand, maar uiteindelijk konden we Nelly Rose bevrijden en werden we weggesleept. Toen we onze eigen motor startten, bleek al snel dat er grote schade was aan onze voortstuwing. We hesen een zeil en voeren daarmee naar de Chaguaramas baai, waar de werven zijn waar we de boot op de kant zouden kunnen zetten.

Het lijkt erop, dat de boot door de opstekende wind en golfslag van haar anker is geslagen, hoewel een van de man van Dynamite, het bedrijf dat de boot aan het repareren is, ons verzekerde dat – gezien ons ankergerei (een 25 kg Delta met 35 meter ketting) en de zwaar verzilte bodem – dit eigenlijk onwaarschijnlijk is. Hij gaat er van uit, dat er iemand bij het in- of uitvaren van het mooringveld over onze ketting is gevaren. We zullen het waarschijnlijk nooit te weten komen. Kuiper Verzekeringen heeft echter snel gereageerd, zodat we met gezwinde spoed aan de reparatie hebben kunnen beginnen.

Dat was niet het enige drama waarop we hier getrakteerd werden. Iemand is met de credit kaart gegevens van Hanneke aan de haal gegaan. We kwamen er gelukkig redelijk snel achter, maar in een dag of vijf is er iemand toch voor ruim € 3.000 aan het winkelen geslagen. De eerste entry die ons opviel was die van een winkel genaamd Intimate Secrets. Verder waren het rekeningen van auto onderdelen en drank. Zoals een goede Trinidadiaan betaamt zorgde de man voor zijn vrouw, zijn auto en de inwendige mens. De kaart is natuurlijk meteen geblokkeerd en dankzij de ICS is het geld alweer teruggestort.

We hebben ons niet al te zeer door alle narigheid laten beïnvloeden en hebben genoten van de voetbal wedstrijden in een café, waar allerlei lokaal wonende Nederlanders zich verzamelden. Het resultaat tegen Argentinië was natuurlijk jammer, maar de sfeer was uitermate gezellig.

We zijn ook al begonnen om het land een beetje te verkennen. De bergachtige noordkant hebben we met neef Fop goed bekeken met als toetje aan het einde van de dag een bezoek aan het strand aan de oostkust waar de Leatherback schildpadden hun eieren kwamen leggen.

We hopen gauw weer foto’s te kunnen plaatsen van die trip en vooral van dat onvergetelijke natuurwonder van die schildpad.