Aves Barlovento

We hebben nog steeds geen internet, dus gij zult het allen voorlopig met mijn woorden moeten doen. We zijn net aangekomen op Aves Barlovento (11 56,761′ N en 67 26,101′ W). Dat is in een minuscuul archipelletje in het midden van niets. Ik snap niet dat ze het vroeger konden vinden. Ze wisten ook niet echt precies waar het lag. De cartograaf die het geheel rond 1860 in kaart gebracht heeft, had kennelijk een kromme sextant, want volgens zijn kaart liggen we op het land. Dat was in Los Roques ook al zo, dus we vertrouwen vooral op onze ogen.
De zeiltocht hiernaartoe ging voorspoedig. Brian, onze Hydrovane, hield de boot ook voor de wind (20-25 knoop) redelijk goed op koers. Alleen een enkele golf probeert de kont voorbij de neus te drukken en dan loeft ze af en toe wat verder op dan met de Raymarine of handbesturing het geval zou zijn. Afzien op niveau. We doen wel een concessie aan de zeegang bij het bepalen van de koers. Zo varend sparen we stroom en we bakken toch ook nog een brood. Ik ga nog een paar kleine aanpassingen aan de montage doen, maar alles bij elkaar is het een wonderbaarlijk apparaat.
Hoewel de tocht op zich voorspoedig ging was de aankomst wat rommelig. De rolreef inrichting van de genua bleek ineens vast te zitten. Gelukkig wilden we vroegtijdig al wat reven, zodat we er bijtijds achter kwamen. Anders waren we met 8 knoop voorbij dit eiland gescheurd. De trommel bleek zich opgedeeld te hebben in een onder en een bovendeel en de reeflijn had zich strak helemaal daartussen gedraaid. Als een volwaardig Gerdjan Poortman heb ik mij naar het voordek begeven en heb de hele bende vrij kunnen krijgen en vervolgens met de hand op kunnen draaien. Toen dat klaar was stierf eindelijk de (niet zo) BESTO zak van de man over boord reddingslijn en sleepten we plotseling een meter of dertig fluorescerend gele lijn achter ons aan. We proberen dat ondeugdelijk product (wie maakt zoiets nu van niet UV bestendig materiaal?) al een tijdje te vervangen, maar de laatste Budget Marine winkels hadden ze steeds niet. Hopelijk op Curaçao wel. De Jan van Gendten (Genten?) dachten dat we aan het vissen waren en wachtten vol spanning op de vangst. We hadden net alles op tijd op orde om de archipel binnen te varen.
We zijn eigenlijk met gemengde gevoelens al uit Los Roques vertrokken. Carenero was een droom en kennelijk zijn Dos Mosquises en nog zo’n eilandje nog weer mooier. Maar we willen eigenlijk gewoon ook een beetje verder en weer wat mensen zien. Bovendien mochten we deze Aves (na Barlovento komt Sotovento) kennelijk ook niet missen. De onderwaterwereld van Bonaire trekt echter ook en we hebben al sinds 18 augustus geen winkel meer gezien. De eieren en alle verse spullen zijn op. Scheurbuik dreigt. Wat een problemen, wat een keuze.
Hanneke heeft wel al een aantal fotoblogs in de steigers staan, dus als we eenmaal internet vinden, dan gaat het hard.