Nou die Golf willen we wel eens zien…

De zevende hole ziet er gortdroog uit, allemaal trouwens.

Zou hier ooit iemand spelen?

Er lopen wel overal geiten te zoeken naar een sprietje gras.
Ze worden Lora’s genoemd en het zijn een soort parkieten.

Cactus-afrasteringen zijn populair, maar het duurt even om ze precies zo te laten groeien.

We zijn weer terug bij het kerkje in Kralendijk en gaan nu naar het noorden.

Dit is een overslagplaats voor de olie die vanuit Venezuela komt. Daar kunnen kennelijk geen supertankers aan de wal komen, dus die halen het hier op. Later komen
we er nog van de zeekant bij.

Het noorden is bergachtig en er moeten ook flamingo’s te vinden zijn.

Gevonden! Dit is echter een van de weinigen, de rest staat veel te ver weg.

Eindelijk weer wat bloemen in de droogte.

Dit is de tweede stad van Bonaire. Het ligt in een soort grote kom. De mensen vestigden zich hier, omdat de piraten vanuit zee hen niet konden zien. Vanuit de zoutmijnen liepen de slaven 10 uur lang zonder schoenen op zaterdag naar hun families, die hier woonden.
We zijn bij het museumpje van Washington-Slagbaai Park. Het skelet van de flamingo ziet er erg breekbaar uit.

Er zijn volop salamanders en zo zien ze er van binnen uit.


Hier kun je goed zien hoe de lagen der aarde zijn opgebouwd. Wij zijn dus langs de kust van Venezuela langs al deze eilanden gekomen. De ena laatste is Bonaire en helemaal midden onderin ligt Curacao.