Deze twee jochies varen al de hele dag samen zonder zwemvest op de oude surfplank in de hoop een visje te vangen.

s’Avonds zijn ze nog steeds aan het vissen en paddelen.

Samen met Laura en Jaap van de Margalliti wachten we op het busje, dat ons naar de supermarkt brengt.

De taximevrouw heeft nog een verrassing voor ons : een artikel in de krant met een foto van Pim erin. Helaas kunnen we hem niet lezen, want hij is in het Papiaments. Even voor de duidelijkheid en om misverstanden te voorkomen. Pim wilde niet aan Plasterk vertellen wat er in Bonaire moet gebeuren. Dan zou hij zich net zo bevoogdend opstellen als de Nederlandse regering aan de hand van de Eilandraad. Na jaren van koloniaal bewind is er een datum geprikt met grote gevolgen voor de toekomst. Die datum had aan het einde moeten komen van een lang project dat de eilandbevolking had kunnen voorbereiden op de keuze die er die dag gemaakt zou moeten worden. Nu is die keuze gestuurd door machtsgroeperingen en gemaakt met een schijntje democratie. Dat vinden we jammer. Als je dit soort cruciale processen al niet kunt begeleiden voor zo’n heerlijk dorp met haar diverse bevolking, dan is dat wel heel erg triest.

Dit is de boot van de Nederlandse Shelly. Ze is een solozeilster, die nu een half jaar op Bonaire werkt en daarna weer een half jaar naar Nederland gaat voor haar eigen bedrijf.

Het seizoen van de Cruiseships is begonnen. Ongeveer 3 x per week komen ze aan en soms met twee tegelijk. De straten van Kralendijk zijn dan overladen met toeristen, die bij de snel opgezette kraampjes hun souvenirs kopen. Toen dit schip vanmiddag vertrok en aan de andere kant van Klein Bonaire was, kregen ze een MayDay (Help!) oproep. Er was een vissersschip aan het zinken. Het is kennelijk allemaal wel goed afgelopen gelukkig. Een onvermoede extra attractie voor de passagiers, die toeschouwer mochten zijn bij de onfortuinlijke  avonturen van een ander.

We houden met zijn vieren kantoor bij El Mundo, onze favoriete plek met Free Wifi, waar ze ook heerlijke uitsmijters of pannekoeken hebben.

Op de terugweg naar Nelly Rose komen we langs dit ludiek geverfde schip. Het lijkt op een savanne ofzoiets.

s’Middags krijgen we twee mensen aan boord van TV Bonaire voor een interview. De mevrouw die ons op de Radio had geinterviewd, had ons een mailtje gestuurd met de vraag of we wilden meewerken aan een programma.

Na anderhalf uur bracht Pim ze weer naar de wal. We zijn benieuwd hoeveel minuten ervan overblijven. Het was een leuke ervaring!