Frank en Machteld komen een paar dagen logeren. Ze kunnen het mooi combineren met een bezoek aan haar broer, die in Curacao woont. Het is een gezellig weerzien. We hebben met hen vele malen samen in Valbella geskied in de tachtiger jaren. Nu zitten we met zijn vieren aan boord van de Nelly Rose. Het is vol maar heel gezellig. Ze genieten van ons cruisers bestaan.

Op ons rondje door Bonaire om hen het eiland te laten zien, komen we gelukkig ook weer flamingo’s dichtbij de weg tegen. We hebben echt mazzel, want daarna zien we ze alleen nog heel ver weg in het water staan.

We gaan naar het Mangrove info center om een tocht per kayak te maken. Als we daar binnenkomen wordt er net een zielige uil binnengebracht. De eigenaresse van het centrum zorgt ook voor zieke dieren en het tellen van de uilen op het eiland.

We maken een uitgebreide tocht per kano door de mangrove en horen veel wetenswaardigheden over deze unieke vegetatie. Halverwege de 2 uur durende tocht gaan we ook nog te water om te snorkelen en zien allerlei mooie vissen en ronde bolvormige kwallen, maar vooral de aangroei van kleurrijke sponsen aan de wortels van de bomen. De enige soort die hier veelvuldig voorkomt is de rode mangrove, die er tegen kan om voortdurend met de voeten in de plomp te staan. De witte en de zwarte moeten af en toe lucht aan de wortels hebben.

We laten natuurlijk ook Jibe City zien met de prachtige kleuren water waar we nog een wandeling in maken. Je kunt kniehoog tot aan het rif lopen.

De heren hebben gewonnen met O’Hellen! De uitslagen worden door Frank altijd nauwkeurig bewaard, ook die van 20 jaar geleden.

Dit is een beroemde duikplaats. Je gaat dan met je zware duikfles op je rug de duizend ( nou ja, veel in ieder geval) treden af om de zee in te gaan.

Redelijk indrukwekkend, te meer als je bedenkt dat je hier ook met een boot naartoe kunt.

Er zit een mooi gecamoufleerde Iguana net te doen of ie er niet is.

Frank is van de plattegronden. Hij wijst aan, waar we zijn. We zijn bij het Gotomeer, een van de plekken waar de flamingos zich in grote hoeveelheden ophouden, maar dan wel zo ver mogelijk van alles wat op mensen lijkt. We zien heel veel roze stippen.