We werden met een volgepakte Toyota naar Machete gebracht. Het laatste stuk was een avontuurlijke rit over een bergweg waar de Toyota al zijn kwaliteiten moest laten zien.
In Machete kregen we nog een lunch. Net als op alle volgende kampementen kruisen hier de wegen van de mensen die op de terugweg zijn en de mensen op weg naar boven. Je kunt het verschil vaak in de gezichten lezen.
Een van de vele muilezels die de logistiek van deze volksverhuizing mogelijk maakt. Het grootste gedeelte van mijn bagage ging ook op de rug van zo’n ezel. Zelf had ik een rugzak met een camera, water en wat spulletjes voor geval van nood.
Er zijn ook muilezels met comfortabele zadels. Die worden vooral gebruikt om mensen die het niet meer vol kunnen houden (meestal problemen met de knieën) terug naar het dal te vervoeren. Het zadel ziet er wel comfortabel uit, maar veel van de passages moeten doodeng zijn als passagier van zo’n eigenwijs maar zeer bekwaam muildier.
We slapen de eerste paar nachten in hangmatten. Ik slaap uitstekend, maar ik ben dan ook helemaal kapot. De laatste drie nachten krijg ik gelukkig een bed toebedeeld. Het nadeel van de hangmat is dat hij niet is geisoleerd tegen de kou, iets wat een matras wel biedt.
Koken gebeurt uitsluitend op houtvuren. Alleen het eerste kamp heeft nog elektriciteit, dankzij een kleine generator die wordt aangedreven door de rivier. De Indianen willen geen elektriciteit.
‘S Morgens krijgen we de keuze tussen koffie of chocola. Links de koffie, rechts de chocola.
Dit is het schild van een Armadillo. Een levende heb ik niet gezien. Ik heb weinig van de flora en de fauna gezien. Mijn blik was vooral gefocused op de paar meter voor me op de grond.
Zo ziet de weg er zelden uit. Hier kun je een stukje gewoon lekker wandelen.
We komen bij een Indiaanse nederzetting. De medische post is het enige moderne gebouw.
Alle gebouwen hebben een andere structuur, maar zien er vergelijkbaar uit. De kinderen zijn lekker aan het spelen….
….. Maar komen meteen aanhollen als ze ons zien lopen. Ze vragen om ‘dulce’; snoep.
Moeder is aan het wassen in de rivier.
Er is niets regelmatigs aan het regenwoud. Misschien de kleur. Het is heel groen.
De kinderen gaan allemaal hetzelfde gekleed. Alleen hebben de meisjes kralenkettingen om.
Zoek het pad. Het is er echt.
Deze Israelier maakt een foto van mij en ik van hem. Helaas sliepen we niet in hetzelfde kamp en hebben we de email adressen niet meer uit kunnen wisselen.
De ezels kunnen hier niet echt meer komen. Er is nog wel een alternatieve route, maar meestal wordt de bagage en de vracht hier overgezet met deze lift en verder gedragen.
Het kamp aan de voet van de berg van de Verloren Stad.
Recent Comments