We zijn aangekomen in de jachthaven in Panama vanwaaruit we de voorbereidingen zullen doen om straks door het Kanaal te kunnen gaan. Onderweg naar één baai hiervoor (Porto Bello), bleek één zonnepaneel geen stroom meer te leveren aan de accu en later bleek dat ook de motor, die we aanhadden vanwege veel te weinig wind, ook geen stroom leverde. We hebben alles wat energie vreet uitgezet tot en met de ijskast aan toe. Die was toch aan een grote beurt toe en we hadden niet veel meer erin staan na 4 weken in de San Blas te hebben rondgetoerd.
S’avonds romantisch met de zonnecellampjes van Ikea een boekje gelezen. De ankerlier heeft ook zo zijn kuren en de volgende ochtend heeft Pim met mankracht de haak naar boven gehaald.
Nu liggen we hier gewoon aan een kabel en kan de ijskast weer aan. Inmiddels is er heen en weer gemailed met Nederland en zijn er nieuwe dingen besteld. Nelly Rose is door de meter opgemeten, ze willen precies weten hoe lang, breed enz. ze is voor straks in het kanaal. Hij loopt samen met Pim met een rolmaat op het dek om heel precies te kunnen zijn.
We gaan de stad in om ons te melden bij de Port Captain voor een Cruising Permit en zitten daar ongeveer 4 uur te wachten tot ze het geregeld hebben en de 12 formulieren en hun kopieën van stempels en handtekeningen voorzien. We moeten wel $12 overtime betalen omdat ze eigenlijk om 15.30 al dicht gaan. Wij waren er al om 2 uur, maar dat hielp niks.
In de stad Colon is het niet veilig om zo maar rond te lopen en er werd Hanneke aangeraden om geen sieraden te dragen. Alleen rondrijden met een vertrouwde taxichauffeur tot de ingang van de supermarkt en daarna direct terug in die taxi.
We zijn over de draaibrug aan het begin van het kanaal gegaan bij de sluizen en zagen de files met enorme tankers die daar met treintjes doorheen worden getrokken. Heel spannend dat wij daar over een poosje ook doorheen zullen gaan met van die drijvende flatgebouwen voor en achter je.
Inmiddels hebben we de dinghy helemaal schoongemaakt en in de was gezet. Die ligt alweer bovenop het dek; godzijdank net voor de bui, die vlak daarna losbarstte.
De hele haven ligt vol met boten, die allemaal de Pacific in zullen gaan, allerlei nationaliteiten zijn vertegenwoordigd.
Iedereen is druk met de voorbereidingen. De wasmachines zitten continu propvol en Happy Hour in de bar is een gezellige samenkomst van mensen die nog linehandlers zoeken of zelf willen zijn. Iedere boot moet 4 man extra meenemen om de lange lijnen, die je moet huren, in de sluizen te regelen. Er wordt aangeraden om zelf ook eerst bij iemand anders linehandler te zijn, voordat je het met je eigen boot doet. Dan heb je tenminste alvast wat ervaring opgedaan.

Dit was ons eerste ankerplaats in de San Blas bij Cayo Holandès. Tja, Hollanders kwamen en komen overal.