Met dit bootje kwamen ze het geld ophalen voor de Congreso van de San Blas Islands. Voor $ 60 mag je hier een jaar rondtoeren.
Leuk om naar toe te snorkelen, een kleine barracuda en een zwemmende grote rog gezien. Toen we later weer aan boord zaten, kwam er een boomstam voorbij, die een heuse krokodil bleek te zijn. Daarna was de lol van het snorkelen er wel af. We durfden nog net onze ochtendzwemrondjes om de boot te doen, maar verder niet meer. We liggen heerlijk beschermd tegen de wind door dit eiland (Banedup).

Het chroom is weer gepoetst en s’avonds lezen we buiten in de kuip met behulp van een zonnecellamp. Dit mannetje moet de boot vast houden. Terwijl zijn moeder in traditionele Kuna-klederdracht ons Mola’s (borduurwerk)tracht te verkopen. Dit is het voornaamste vervoermiddel in de San Blas: uitgeholde boomstam, Ulu genaamd. De man heeft zijn kokosnoten opgehaald van het eiland waar hij de rechten op heeft. Vroeger dienden ze als betaalmiddel. Nu krijgen ze er 0,45 dollarcent voor van de Colombiaanse opkopers.
Dit is Edwino met zijn zoon. We hebben bij zijn vrouw zo’n Mola besteld en nu wil hij graag zijn telefoon bij ons opladen en of we nog een jerrycan met water voor hem hebben. Dit is hem geworden! Daar gaan we dus een kussensloopje van maken. De coastguard van de San Blas komt de papieren controleren. We trekken de stoute (zwemschoenen) aan voor ons bezoek aan het eiland van Edwino. We gaan op bezoek bij Edwino en zijn familie. Hij is een maand geleden hier aangekomen om een nieuw eiland bewoonbaar te maken. Het zijne was overbevolkt. Keukenkastjes zijn hier niet.