De vrienden van Edwino, die samen met hem en zijn gezin dit onbewoonde eiland gaan cultiveren. Ze willen graag op de foto.
De keuken. Hier kun je goed zien, hoe klein de mensen zijn. Alleen de Pygmeeën zijn kleiner op deze wereld.Edwino wijst op een gereedschapssetje, dat hij even van Pim had geleend om zijn buitenboordmotor te repareren. Voorlopig doen zeilen dienst als dak, later gaan ze een mooi dak van palmbladeren maken. Dat moet allemaal af zijn, voordat het regen en onweerseizoen hier begint. Ze eten hun zelfgebakken vis en hebben al een paar bananenbomen. De vis wordt hier gerookt en is vast wel heel lekker.
Op het strand ligt deze walvis-schedel. Als brandstof om te koken gebruiken ze oude palmbomen, die er vanbinnen oranje uitzien. Er groeien al wat bananen. Hij heeft wel een mooi eiland uitgekozen om te gaan wonen. Er hangen 3 hangmatten en daaronder liggen nog wat zakken waar de kinderen op slapen. De hangmatten dienen tevens als meubilair. Hier is de vrouw onze mola aan het maken onder toezicht van een aantal van haar 5 kinderen. Later gaan we nog even een biertje halen op de boot van Katia en Andreas, die we nog uit Santa Marta kennen. Ze hadden een droom en hebben een boot gekocht en zijn na 2 uur zeilles gewoon vertrokken! Inmiddels zijn ze goed op de hoogte van het reilen en zeilen en gelukkig is hij redelijk technisch, zodat ie problemen kan oplossen. Ze gaan er 3 jaar tussenuit voor ze weer aan het werk moeten. We hebben dezelfde soort dinghies, maar het achterhekwerk van de Saphira hangt wel veel voller met spullen dan bij ons aan boord. Voor ons blijft Nelly Rose de mooiste!