We leren hoe we Mexican Train moeten spelen van Kathy en Marc en zijn meteen enthousiast. Die stenen hebben we in Panama City ook op de kop getikt.

We proberen de ingang van de rivier te vinden, maar deze is te smal voor Klontje.

De jeugd amuseert zich weer prima met een omgeslagen Ulu.

Eindeloos plezier.
Deze man komt net terug van zijn akker op het vasteland.
De jongen voorin moet wel naar buiten hangen als tegengewicht.
Bananen gehaald.

Dit zeil is gewoon een laken met dolfijnen erop. Alle lappen zijn welkom, als je er maar een zeil van kunt maken.
We werden door Justino bij hem thuis uitgenodigd voor het diner. Als tafelkleed doet een van zijn vrouw’s wikkelrokken dienst. Het eten is niet lekker, maar we laten natuurlijk niks merken en eten braaf ons bord op. Het is een soort vissoep met daarin drijvend een onrijpe banaan en een groot stuk yam.