Hij balanceert op het randje.
Samen in de zon, heerlijk.
We gaan met een hoop cruisers gezamenlijk een dagje uit. Het lijkt wel een schoolreisje.
We rijden naar boven door het dorp dat bovenop de lava is gebouwd. We zien waar een recente stroom (1979) is gestold.
Nog zeker een uur rijden en ineens is alles groen.
Hanneke loopt door het poortje het terrein van de boerderij op. Geen idee wat die constructie binnen of buiten moet houden.
Natuurlijk zijn er bananenbomen. Dit zijn hun bloemen.
Zeer vruchtbaar hier.
Vlijtige liesjes in het wild. Er zijn honden, katten, ganzen en ook deze eenden, die lekker in de schaduw zitten.
De sinasappels worden één voor één uit de boom geplukt met een lange stok. Ze zijn nog helemaal groen en pas over 14 dagen rijp volgens de boer. Dat komt goed uit. Morgen gaan we vertrekken voor onze langste oversteek : vier weken op zee richting Marquesas. Tegen die tijd zijn we inmiddels aangewezen op blikgroente en zal het lekker zijn om een sinasappel te eten tegen scheurbuik.
We plukken ook nog wat groene tomaten.
We gaan lunchen bij de Hausers, een Oostenrijker, die een mooie plek heeft gevonden en soms voor feesten en  partijen kookt. Hij komt eigenlijk rond van het verkopen van opgevangen regenwater, dat hier met bakken uit de hemel komt.
Erg chique eten voor de gemiddelde cruiser. Het is een hele tijd geleden dat we tafellinnen op tafel zagen en iets anders dan papieren servetten. En dan al die messen en vorken! Het ziet er duur uit, maar het schoolreisje krijgt het gelukkig tegen een zeer schappelijke prijs.
Het pad terug naar het dinghydock ligt weer vol Iguana’s.
Arie maakt het nu wel heel bont! De volgende ochtend ligt hij er weer en het blijkt, dat hij niet zindelijk is. Dat is lastig, want de zeeleeuwtjes eten vissen met grote schubben, die slechts gedeeltelijk verteerd worden. Eenmaal weer buiten zijn ze heel dun en moeilijk van het dek te poetsen.