We zijn dus in opdracht van de autoriteiten 40 NM buiten het Nationale park gevaren op de motor. Via de AIS kan men zien of we inderdaad de 40 Mijl hebben gevaren.

Pim gaat overboord met duikuitrusting om de boot van onderen schoon te maken. Dat is niet makkelijk aangezien Nelly Rose voor top en takel nog steeds 1,1 knoop loopt.
We laten de boot ‘s nachts drijven en varen de volgende dag op de motor weer terug. We gaan het niet halen om voor donker in Santa Cruz te zijn, maar krijgen gelukkig toestemming om naar Isla Isabella te gaan. De laatste 6 uur hebben we heerlijk kunnen zeilen. Vlakvoor we binnenkomen in de baai halen we de zeilen weg en doen ook alvast de hoes over het grootzeil. Dat was net op tijd, want daarna barst er een enorme bui los. Het zicht verminderd zo erg dat we geen hand voor ogen kunnen zien. De UnWind heeft ons op de AIS gespot en loodst ons via de marifoon het kanaal door de baai in. Oef, gelukkig ging dat allemaal goed met dank aan Niels.
Inmiddels liggen we voor anker en kunnen Klontje opblazen om naar de kant te gaan. Toccata en Boxing Kangaroo (een jong Belgisch stel) liggen ook hier. Als we aan de kant komen, worden we verwelkomd door deze Marine Iguana’s.
Het is niet bepaald druk op het mooie strand.

De stad is een langgerekte straat vol restaurants waar bijna geen mensen te vinden zijn. Het regenseizoen is hier aangebroken. Niemand heeft haast en alles gaat relaxed.
De was hangt tussen de palmbomen.
De regen heeft zijn sporen achtergelaten. De auto’s maken golven in de straat. Er zijn grappige lantarenpalen; bomen met een bol erbovenop.

Er wordt hard gewerkt aan een nieuwe, volgens ons veel te dure weg met fietspad ernaast. Zonde, het was een mooie zandweg. We zijn bang dat op dit minst toeristische eiland van de Galápagos binnenkort wel projectontwikkelaars zullen neerstrijken en dan is het ook hier gedaan met de rust. Dat zal dan zeker ook ten koste gaan van de tot nu toe onverstoorde fauna alhier. De groei van het toerisme zal ervoor zorgen dat wat wij hier nu in levende lijve zien,  straks slechts historische beelden zullen zijn op National Geographic Television. Massatoerisme en deze vorm van toegankelijkheid van de natuur gaan niet samen. De toegang is nu voor de happy few zoals wij, maar zolang dat zo blijft kunnen er mooie beelden van gemaakt worden, die voor iedereen toegankelijk zijn.

De Marine Iguana’s zijn net als de andere dieren hier absoluut niet onder de indruk van mensen.
Je kunt ze van zeer dichtbij op de foto vastleggen. Ze zijn aan het vervellen.
Dit zijn de boten, waarmee de toeristen worden rondgevaren om al het moois te bekijken. Samen met Anne en Peter van de Toccata gaan we duiken bij Isla Tortuga. We zien twee Hammerheadhaaien en een aantal schildpadden, in de verte niet goed zichtbaar een Manta Ray en een grote school met kleine Barracuda’s (ongeveer 500).
Er komt ook een zeeleeuw met ons meezwemmen. Hij daagt ons uit om net zulke mooie pirouettes te draaien en salto’s met flipflops enz.Het is werkelijk prachtig om te zien.

De boot brengt ons terug naar Nelly Rose, maar niet voordat we langs een aantal pinguins zijn gevaren. Rechts staan er twee op een rots en de anderen zijn aan het zwemmen. We hopen ze later nog wat dichterbij te kunnen zien.