We zitten al weer 18 dagen op zee en na de Amerikaanse vloot de eerste
nacht(?) hebben we alleen nog maar wat eeuwen, een booby en wat zeezwaluwen
gezien. En natuurlijk heel veel vliegende vissen. Die hebben we zelfs aan
boord gehad. Een ochtend heb ik er 25 van het dek kunnen rapen. Dat was wel
bizar veel. Een andere keer stond Hanneke ‘s nachts bij het wisselen van de
wacht op zo‘n vis die (tot op) dat moment nog leefde. Hanneke sprong bijna
overboord van schrik. Hij glibberde en bewoog nog, toen ik met enige moeite
voldoende greep op zijn staart kreeg om hem terug te zetten.
Achttien dagen op zee en we hebben het nog steeds naar ons zin. Dat is zeker
ook aan het weer te danken, dat bijna de hele tijd  uitermate prettig mee
werkt. Onze vorige langste oversteek was de Atlantische Oceaan in 2012. Toen
waren we met Brian er bij met zijn drieën. Het was afwachten of het met zijn
tweeën net zo soepel zou gaan, maar dat doet het.
We draaien 24 uur lang onze wachten, drie uur op en drie uur af. ‘s Nachts
wisselen we elkaar zo snel mogelijk af, maar overdag is het socialer. We
ontbijten, lunchen en dineren samen. Ook zitten we om vijf uur ‘s middags
met een nootje en een glas cola gezellig in de kuip wat te leuteren, voordat
Hanneke gaat koken. Vanavond is dat trouwens met een biertje, want de broer
van Hanneke is grootvader geworden. Zijn dochter is bevallen van Samantha.
Het is wel leuk, dat we in deze tijden met dat soort gebeurtenissen kunnen
meeleven.
‘s Morgens doe ik de administratie, die vanwege de malheur met de tuigage
wat meer omvat dan anders.  Verder moet de boot gezeild en alles
gecontroleerd worden en er zijn altijd wel wat klusjes die aandacht en tijd
vragen. We lezen veel en we dutten ook tijdens de dag, iedere keer als we
geen wacht hebben, 1-1.5 uur. Zo komen we over het algemeen aan een uur of
acht slaap per dag en dat heb je bij dit bestaan in de buitenlucht ook echt
wel nodig. Daardoor voorkomen we dat we echt moe worden, zodat een onrustige
nacht als eergisteren geen probleem is. Toch weten we nu al dat als we
eenmaal voor anker liggen we de eerste nacht ongelooflijk lekker en lang
zullen uitslapen. Daar verheugen we ons op, maar het mag en zal nog best een
weekje duren. We hebben nog zo’n 750 mijl voor de boeg.