Op éen oor

We zijn aan de laatste etappe begonnen. Waarschijnlijk bereiken we woensdag Hiva Oa. Na ruim twee weken voor de wind varen, zijn we drie dagen geleden op gaan loeven. In plaats van van boord tot boord te schommelen liggen we nu weer ‘op één oor’. We eten ons ontbijt weer cardanisch om te zorgen, dat de melk niet uit de bordjes in onze schoot vloeit.
Op 10 mei vierden we de 20e dag van de oversteek. Onze Atlantische oversteek was 19 dagen. Toen waren we bovendien met zijn drieën en doen we het nu samen. Het gaat – ondanks de problemen – goed en daar zijn we best wel trots op.
‘s Nachts op 9 mei zag ik op mijn wacht overigens een schip! Het eerste teken van ander menselijk leven na 18 dagen. Ik dacht er even over om Hanneke te wekken voor dit gedenkwaardige moment dat het toch niet helemaal dezelfde emotionele waarde had als een school dolfijnen. Dit bleek bij wisseling van de wacht een goede inschatting te zijn geweest.
Morgen is het overigens drie jaar geleden dat we aan boord zijn gaan wonen. Dat is dan toch ook weer een gedenkwaardige dag. Het volgende bericht heeft misschien al weer foto’s!