De bewijzering is gewoon een rots op de rotonde.

Iemand regelt een Pizza avond en als we net aan tafel zitten, begint het ineens knetterhard te regenen. Er is wel een dak, maar geen zijkant van de Pizzeria.

Later klaart het gelukkig weer op en genieten we van pizza’s en zien we oude en maken nieuwe bekenden.

De volgende ochtend zien we vanuit het café een optocht langskomen. Nieuwsgierig gaan we er achteraan.

Gaandeweg wordt duidelijk wat er aan de hand is.
Het blijkt om een herbegrafenis te gaan. In ongeveer 1880 zijn hiervandaan schedels van mensen voor onderzoek meegenomen door wetenschappers naar Zweden. Daarna hebben ze in een museum in Zweden gelegen, maar Zweden geeft ze na lange onderhandelingen nu weer terug aan Nuku Hiva om de geesten rust te geven.

De mannen die de kisten dragen zijn volgens de lokale gewoonte behoorlijk getattoeëerd. Het staat voor mannelijkheid, maar ook vrouwen zijn getattoeëerd. Ieder teken staat symbool voor een levensgebeurtenis.

De man met het gras om zijn nek is de burgermeester, die de kisten welkom heet. Ook de priester zegt nog wat woorden en zelfs in vloeiend Marquizaans. Het is een plechtige toestand en iedereen is muisstil.

Tussendoor wordt er gezongen. Filmpje met die muziek staat binnenkort ook op de site onder het hoodstuk : Video

Deze prachtige boeketten gaan straks bovenop het graf.

Emoties worden getoond.
Ze blazen ook op deze schelp. Hij geeft een bijzonder geluid.

Deze kant boven.

Het is heel bijzonder om dit mee te maken.

Overal erom heen zitten mensen op de graven.

Als het allemaal is afgelopen, klimmen we nog even een heuvel op om een mooi uitzicht over de baai te hebben.