Blogje
We zijn al weer vier dagen in Tonga, waar we aankwamen na een verwarrende zeiltocht vanuit Niue. Verwarrend vanwege de wind, die gedurende de nacht een spreiding kende van ruim 70 graden. Dan ga je met de Hydrovane echt alle kanten op. We twijfelden eerst aan ons zelf, maar de statistiek in de Ray Marine liet zien, dat het echt de wind was die de weg kwijt was. We hebben toen het grootzeil laten zakken en de boom in de fok gehouden en de elektrische autopiloot het werk laten doen. Dat werkte uiteindelijk redelijk goed. We schoten iets langzamer op dan gedacht, omdat de verwachte windsterkte van 20 knoop niet doorkwam. Dat was geen probleem. Wat maakt het uit of je om 10 uur of om 14.00 uur aankomt.
Op weg naar Tonga gingen we over de datum grens heen. Ineens liggen we niet meer 13 uur achter op Nederland, maar hebben we een voorsprong van twaalf uur. We sprongen van de 14e naar de 16e september. Laat de 15e nou net de verjaardag van Hanneke zijn. We belden vroeg op de 16e met de kinderen, die nog wel op de 15e waren en hun moeder konden feliciteren. De boten om ons heen lieten zich door de datum grens niet van de wijs brengen en zongen door de marifoon Hanneke toe. We planden om met de 9 boten waarmee we uit Niue waren vertrokken toch maar een feestje in te lassen bij aankomst in Tonga. Dat liep echter helemaal anders.
Rafiki was een paar uur voor ons aangekomen en was snel naar de kant gegaan en kwam daar een uiterst verward kijkende Tim tegen. Tim is een Amerikaanse solo zeiler, die met zijn Liberty Call sinds Nuku Hiva dezelfde route volgt als wij. Tim was met zijn Liberty Call in de nacht gestrand op de rotsige noordkust van het hoofdeiland van de Vava’u groep. Hij heeft nog geprobeerd om de boot weer vlot te krijgen, maar heeft die pogingen moeten staken en zag toen zijn Liberty Call de diepte in verdwijnen. Hij werd in de ochtend gespot door een boot van een lokale sportduikers organisatie, die hem naar hier naar Neiafu heeft gebracht. Hij had nog net zijn papieren en zijn portemonnee kunnen redden, maar stond verder ontredderd aan de kant. Het is hartverscheurend om zoiets van nabij mee te maken.
Rafiki heeft hem meteen onderdak aangeboden en alle andere boten hebben spullen bij elkaar gezocht om hem door de eerste moeilijke dagen heen te helpen. We hebben hem meegenomen op onze excursie naar de botanische tuinen en meer van dat soort uitstapjes en langzamerhand zie je weer wat glans in zijn ogen komen. Dat was de afgelopen dagen de belangrijkste missie. Vandaar het uitblijven van een vers blog.
Recent Comments