Piet, de onvermoeibare Hydrovane, is onze beste vriendin.

Alsof de duvel er mee speelt. Pim ziet de Hydrovane een beetje bewegen! Onmiddelijk wordt de bakskist leeggeruimd en Pim trekt zijn zwemvest met harnas aan en klimt op het zwemplatform om de bouten met de moment sleutel vast te draaien, terwijl Tim in de bakskist kruipt om de moeren tegen te houden.

Dit soort zonsondergangen zullen we straks enorm gaan missen.

Het scheurtje in het grootzeil wordt gerepareerd.

We spotten de eerste Albatrossen!

Opnieuw begeeft de WC het en moet Pim weer klussen. Dit soort dingen gaan we dus niet missen. Hij kan inmiddels de pomp blindelings uit elkaar halen en weer monteren. Hij roept wel iedere keer de steun van Hanneke in om de plunjer schoon te maken. Ieder zijn deel.

Wat zeilt ze toch heerlijk!

Mooi! Maar een goede kijker ziet de reparatie een beetje los komen. We hebben niet echt de instructies uit het dikke boek dat we ooit van A Small Nest hebben gekregen opgevolgd. Het hield gelukkig tot Whangarei (spreek uit Fangarei) en het zeil is inmiddels bij de North loft in Opua.

Het stel voorop.

De kapitein is lekker verzonken in zijn e-reader. Vele uren heerlijk verzonken in een boek terwijl Piet, de onvermoeibare Hydrovane het werkelijke werk deed.

De skipper.

We komen met een omweg in de buurt. Dat is vanwege de heersende winden. Als je rechtstreeks zou gaan is de kans dat je in zuidwestelijke winden komt erg groot en dan wordt het zwaar.