In het netje aan het plafond ligt bijna niks meer. De regels in Nieuw Zeeland zijn nogal streng en alle verse dingen moeten op zijn als we daar aankomen. Ook honing en popcorn mogen het land niet in.

We zijn de bocht om en varen eindelijk weer vóór de wind; lekker rustig en makkelijker koken.

Tim geniet als solozeiler van het feit dat ie nu zomaar een paar uur achter elkaar kan slapen.

Er wordt overleg gepleegd over wel of niet vannacht de boom laten staan.

We zijn inmiddels binnen de territoriale wateren van Nieuw Zeeland en de vlaggetjes worden gehesen.

‘Land Ho’ roept Tim, als ie de kust van NZ ziet opdoemen.
Straks is het nog maar 100 NM langs de kust in de luwte van het land tot Whangarei

Tim kijkt in het boek van Leonie en Adam: www.vijftigtintenblauw.nl en is onder de indruk!

Mooi licht op het melkmeisje.

Na enige aarzeling besluiten we toch om de binnenbocht te nemen.

Pim nog even aan het roer.

Ook Tim geniet zichtbaar van die laatste mijlen.

De vuurtorenwachter woont heel idyllisch, maar wel heel alleen.

Het stroomt hier aardig door dat gat heen.

Flinke klif.

We vieren onze veilige aankomst in Nieuw Zeeland met een glaasje wijn en de laatste brokjes kaas.

Onze laatste avond aan boord van dit heerlijke schip! Morgen slapen we in een motel bij de marina en gaan we de boot leeg halen. Het zijn merkwaardige emoties.