Met de ferry InterIslander varen we bij aankomst van het zuideiland door de fjord naar Picton. Met 16 knoop varen we wel met een andere snelheid dan wij gewend zijn. We slapen de eerste nacht in Picton, waar Pim een verhaal schrijft om uiting te geven aan zijn grote zorgen over de escalatie van de strijd tegen Isis. Na drie en een half jaar redelijk afstandelijk over de geo-politieke ontwikkelingen gehoord te hebben zitten we er ineens weer middenin. Pim schrijft er over op de facebbook tijdlijnpagina van ‘de Macht van Tien’.

We gaan weer onderweg in de richting van Marlborough, de wijnregio op het Zuid Eiland met als centrale stad Blenheim. Het oude station van Blenheim is opgeknapt en doet nu dienst als café.

Eigenlijk hoopten we dat er in Blenheim een centrale coöperatie zou zijn, waar we verschillende wijnen zouden kunnen proeven. Die kunnen we niet vinden en we hebben geen zin om veel geld uit te geven aan een van de wijntouren met een gids. We brengen dus een bezoek aan een gerenomeerde winery, die van Allan Scott. Hij is sinds de eerste dagen in het begin van de zeventiger jaren bij het verbouwen van wijn in de regio betrokken geweest en hij begon in 1990 met zijn eigen label.

Het ziet er allemaal zeer verzorgd uit en er zit ook een kennelijk druk bezocht restaurant bij, maar na het een en ander geproefd te hebben, vinden wij de wijn nogal dunnetjes. In ieder geval niet te vergelijken met onze favoriete wijn van www.rives-blanques.com, met hun heerlijke wijnen uit de Languedoc. Het kan zijn, dat wij geen echte fans zijn van de sauvignon blanc, maar meer van de chenin blanc en mauzac. Het kan aan het huis of de bodemgesteldheid liggen of het feit dat alle bewerkingen hier mechanisch worden uitgevoerd. We weten het niet, maar de prijs/kwaliteit verhouding is niet wat we ervan hadden verwacht.

Hier wordt de oogst machinaal binnengehaald. Het wijngebied heeft hier de vroegere abrikozen en appelbomen bijna volledig verdrongen. De industrie biedt het hele jaar door werk aan vele mensen, die ervoor zelfs worden gerekruteerd vanuit de Solomoneilanden, Fiji, Niue en Tonga.

Een andere belangrijke bron van inkomsten is de houtindustrie. We rijden door grote gebieden vol produktiebos. Ze moeten volgens de wet na de kap weer opnieuw worden aangepoot, maar het ziet er toch raar uit. Bomen van een enkel soort, netjes in rijtjes en dan ineens grote kale vlaktes.

Vreemd gezicht, zo’n kale berg. De boomgrens ligt hier overigens ook rond de 1500 meter.

De man staat te vissen in een enorme brede rivierbedding.

Even later bezoeken we middenin de bergen een bootmuseum van een of andere liefhebber.

Mooie verzameling oude buitenboordmotoren.

Deze raceboot is door de zoon van de man gemaakt. Er is vlakbij een groot meer, waar ze races met die dingen houden.

Dit was misschien zijn eerste poging tot het bouwen van een boot.

Het zijn hele platte bootjes, wel wat anders dan de Cadetten waar wij vroeger onze trailer mee hadden volgeladen.

Er hangt ook nog een Lark zweefvliegtuig aan het plafond. Zweefvliegen is hier populair en vergelijkbaar in mogelijkheden aan de Val d’Aosta in Italië.

In de bergen lopen Chamois (geiten), maar als het weer ietsje vlakker wordt, zien we weer heel veel schapen. Wol is een grote bron van inkomsten. De lente is aangebroken!