Het is voorjaar. De brem staat in bloei en de bergen kleuren geel, zo mooi!

Er worden herten gefokt.

Er loopt een Weka op het parkeerterrein waar we even stoppen om het visitor’s centre te bezoeken. Meestal hebben ze daar een leuke tentoonstelling over wat er daar in de buurt interressant is.

Er lopen 4 pluizige kuikens achteraan.

De rivieren hebben meestal brede beddingen. Helemaal links zie je de weg uitgehakt in de rotsen waar wij straks over rijden. De bocht om naar weer zo’n adembenemend schouwspel.

We maken een lekkere strandwandeling en er is helemaal niemand!

Als we later naar de werkhaven rijden, zien we nog wel een strandzeiler.

Stoere vissersboten, maar dat moet ook wel hier aan de ruige westkust.

Dit moderne  patrouille vaartuig ligt hier ook in de haven.

We gaan een pizza eten in de lokale tent. Er zijn maar twee kroegen, de ene is voor de biljarters en de andere voor de mensen die een wedje komen leggen op honden- of paardenraces. De allervriendelijkste oma, die de pizza gaat maken, vraagt of we er bestek bij willen. Ja , dat willen we wel.

Toch weer heerlijk om de zee te zien en dan zeker met van die mooie rotsformaties.

We zijn nu bij de ‘Pannekoekenrotsen’, ziet er inderdaad bizar uit al die pannekoeken bovenop elkaar gestapeld.
Iedereen loopt er hier heel casual bij, meestal in lange broeken of erg korte broekjes. Niet deze Engelse meisjes, die hebben rokjes aan!

Het geweld van water zorgt voor een binnenpoel.