Het regent al twee dagen volcontinu!

Ook hier is weer een visitors centre. Ze hebben een uitgebreide expositie over alles wat relevant is in de buurt. Zowel over de historie,  vandaar deze Maori-jurk, als over de omgeving en de lokale nijverheid. Een van de dingen waar we over leren is het vangen van White bait in de rivieren. Een lokale delicatesse, die we in het dorp moeten gaan proeven.

De Kiwi hier is opgezet. Het lijkt of ze haren hebben, maar het zijn toch echt hele fijne veertjes die aan de onderkant donzig zijn, maar aan de tip zijn het harde puntjes.

Nat, nat, nat grasland. We zijn in een van de natste plekjes van de wereld. Het regent hier 18 meter per jaar, dat is anderhalve meter per maand oftewel gemiddeld twee centimeter per uur.

Tussen de middag lunchen we in een klein café, waar ze de White Bait serveren. Het zijn visjes van zo’n 7 cm.,waar ze een ei bovenop gooien. Het smaakt heerlijk op een boterham. White Bait vrouwtjes leggen hun eitjes met springtij, die eitjes zetten zich dan op het hoogste punt van het water af in de rietkraag en laten zich dan 14 dagen door de zon verwennen tot het volgende springtij komt en ze weer losweekt. Dan komen de kleine guppies er uit.

De wolken hangen laag en het geeft een mysterieuze sfeer aan de omgeving.

We zien erg veel watervallen, die zich bijna verticaal naar beneden storten. Jon, die ons in Auckland veel heeft verteld over het Zuider Eiland, vertelde ons toen al dat we blij moesten zijn als we het gebied in de regen zagen, omdat de watervallen dan dubbel spektakulair en echt uit de bergwand wegspuiten.

Het begint iets op te knappen, maar het regent nog steeds.

Als gevolg stromen de beken hard.

Er stopt een auto achter ons om ook een foto te maken en het blijken kennissen te zijn uit Limburg, die hier ook een poosje rondtrekken. Hoe bestaat het toch dat je elkaar dan hier in de stromende regen tegenkomt!

Fantail waterfall komt hard naar beneden.

Wat een land!