Geen huis te zien. Op Zuid Eiland wonen iets meer dan een miljoen Nieuw Zeeuwen en die wonen bijna allemaal in Christchurch. Er zijn best wel wat stadjes, zodat er voor het land heel weinig volk overblijft. De ongeschonden schoonheid is dan ook een lust voor het oog.
Uitzicht bij het koken! We staan nu in Wanaka op een prachtige kampeerplek met niemand naast, achter of voor ons. Het seizoen barst pas echt los als de schoolvakanties beginnen de week voor kerstmis; het begin van hun zomer.
We gaan eerst naar het Transport en Toy Museum, waar deze ambulance staat. Hij is gebruikt in de Eerste Wereldoorlog. The War to end all wars!…. Was dat maar waar.
Er staan nog heel veel antieke auto’s, maar ze staan niet zo goed geëxposeerd en eigenlijk is het gewoon een hele grote verzameling van een liefhebber. Bij sommige prachtstukken staan bordjes bij om uit te leggen wat het is en uit welk jaar het komt. Er staat ook een oude Fokker Friendship, daar heeft Hanneke nog in gewerkt als stess.
Theelepeltjes galore…
Pim gaat nog even kleiduiven schieten en hij mist maar de helft. Volgens de eigenaar heel goed met deze straffe wind.
Daarna gaan we naar de Lavendel Farm. Eigenlijk zijn we te vroeg, ze bloeien pas eind december begin januari. Deze soort doet het gelukkig al wel.
Er zit natuurlijk een winkel bij en een tearoom. Je kunt er allerlei crêmes, zeep en geurtjes krijgen. Wij kopen alleen een minipotje honing, gewoon om eens te proberen.
Dit veldje is bijna klaar voor de oogst.
Wanaka ligt aan een meer met de besneeuwde bergtoppen op de achtergrond levert het een mooi plaatje op.
We nemen afscheid van Wanaka. Eigenlijk zouden we gaan paardrijden, maar het weer was te miserabel voor woorden. Het begon in de nacht keihard te waaien, zodat de camper er helemaal van ging schudden. Pim stond half verdwaasd op om het anker te gaan controleren, maar kwam vrij snel gerustgesteld weer terug in bed. We rijden op weg naar Cardrona en we besluiten om toch even daar naar de paarden te gaan kijken. Het zijn Apaloosas, Amerikaanse paarden en die hebben we eigenlijk nog nooit in het echt gezien. De weg ernaartoe is weer aardig geel van de brem.
In Cardrona worden we verwelkomd door een paar honderd bh’s. Het is een oproep tot borstkanker bewustheid.
Er hangen er genoeg!
We drinken een kop koffie in authentiek historisch hotel. Het stamt uit 1865, de tijd dat er hier goud opgegraven werd uit de mijnen. Er staat een mooie oude Chrysler voor de deur.
Het hout voor de openhaard wordt alvast klaargelegd.
Kiwi humor.
Wat een gezellig hotel met prachtige tuin erbij ook nog.
Recent Comments