Dit is ‘flax’, vlas dus. Het zijn hoge planten, die we ook overal langs de weg zien staan. Het lijkt alsof ze heel spectaculair gaan bloeien, maar dat valt reuze tegen. Vroeger werd hier touw van gemaakt.

Weer zo’n voor ons totaal onbekende plant.

Doorkijkje.

De eerste vrouw van de kasteelheer is overleden en zijn tweede vrouw ook. Hij was lid van het parlement en erg veel afwezig. Dat begon zijn derde vrouw te vervelen en zij legde het aan met de zoon uit zijn eerste huwelijk. Er volgden nog wat fatale financiële perikelen en als klap op de vuurpijl beroofde hij zich met een pistool middenin het Parlement van het leven.

Wij zijn nog in Dunedin, aan de zuidoostkant van het Zuideiland.

Een grote kathedraal in het centrum van de stad, waar net de kerst dienst voor de schooljeugd en hun ouders was afgelopen. Het is een presbyteriaanse kerk. De kerkvloer was tot onze verbazing aflopend, als in een theater. De vicar zei dat dit vaak het geval was met presbyteriaanse kerken in Nieuw Zeeland. “to prevent the people from dancing” voegde hij daaraan toe.

Als je Dunedin uitrijdt naar het noorden, lijkt het alsof je zó de containerterminal inrijdt. Het weer knapte later gelukkig op. Je hebt hier echt vier seizoenen op één dag met de daarbijbehorende temperatuursverschillen.

Er worden twee paarden in de trailer geladen om naar het strand te gaan.

De hond mag ook mee en kruipt meteen bij Hanneke op schoot, die daar natuurlijk geen enkel bezwaar tegen heeft.

Het is een beetje vreemd. Cheryll gaat te voet voor ons uit. Zo nu en dan wacht ze ergens en kunnen wij even onze gang gaan. Lekker draven en zelfs even galopperen. Pim’s paard doet raar en dus beperken we de galop maar.

Een impressie.

We zien één meneer, die zijn hond uitlaat en verder uitgestrekte lege stranden, heerlijk!

Het is wel een leuk mens. Na afloop krijgen we cheese met crackers en een kopje thee.

Alweer eeen mooie dag!

Voordat we vertrokken controleerde Oliver, de zaken partner van Cheryll, de hoeven van de paarden. Hij was niet tevreden over het schoeisel van Shannon, de merrie waar Hanneke op zou gaan rijden. Hij zei de prachtige zin:  Shannon’s shoes look shocking Cheryll. Hij deed zijn best om de ijzers goed vast te zetten, maar onderweg  hoorde Hanneke dat de twee achterhoefijzers nog steeds los zaten.

Harry en Shannon kijken ons na, als we weer vertrekken.