Als Pim even het anker gaat checken met zijn snorkelspullen, ziet ie een mantarog langskomen. Er zwemmen allerlei kleine visjes omheen.

Je kunt zo naar binnenkijken.

Klontje in ginclear water.

Oh, wat is ze mooi!

We verzamelen oud hout voor een kampvuur.

Lange schaduwen

Sean en Audry van de Rehua.

Bruce en Di, wiens verjaardag we vandaag vieren.

Hamburgers en uien staan op het vuur, maar helaas komt water hoger. Ondanks de dijk, die wordt gegraven gaat het vuur uit en moeten we een nieuwe kuil graven.

Gelukt.

Wat een paradijs.

Tweepalmeneiland.

De zoveelste zonsondergang. Deze was wel heel mooi!

De Taporo IX vertrekt weer.

Vrolijke jongens komen langs en vragen of Pim mee gaat.

Het wordt langzaam tijd om weer aan boord te gaan.
De doucheslang moet vervangen worden en de bakskist moet weer leeg.
Er zit water tussen de binnen en de buitenslang. Plastimo heeft echt problemen met de kwaliteitscontrole. Ook de nieuw douchekop deugt niet.

We worden uitgenodigd voor het eindejaarsschoolfeest en genieten van de wiegelende heupjes. We proberen nog meer en betere foto’s daarvan te achterhalen. He was een erg leuke avond.

De volgende dag vertrekken we naar de oostkant van het atol samen met de Rehua en de Toucan. Er zijn daar verschillende onbewoonde eilandjes.

Pim geeft nog een wiskundeles aan Tyrii.

Het stikt van de vogelnesten.

Deze kan nog niet vliegen en is niet bang.

Ze proberen een kokosnoot te pakken te krijgen.

Doorkijkje

Audry van de Rehua krijgt haar eerste duikles van Bruce van de Toucan. Hij is een divemaster en had zijn eigen duikschool.
Geen slechte plek voor een duikles.

Aeneas rommelt een beetje met de kanoo.

Sean en Pim hebben al een biertje op.

We zijn sinds gisteren middag onderweg van Fakarava naar Papeete op Tahiti. We hebben met pijn in het hart afscheid genomen van die prachtige eilanden en de vriendelijke bewoners. Het is 250 mijl varen naar Papeete en we verwachten daar zondag in de loop van de ochtend aan te komen. Ruim op tijd voor de feestelijkheden rondom 14 juli en ook op tijd om wat mee te pikken van de lokale traditionele feesten die gedurende de maand juli worden georganiseerd.

Gisteren hebben we 32 km over Fakarava gefietst. Inmiddels komen hier steeds meer boten aan. Het wordt tijd om te vertrekken richting Tahiti, waar de voorbereidingen voor de 14 juillet in volle gang zijn.
Hieronder nog foto’s uit Raroia.

We wandelen door het dorp langs een grote boom. Die zijn hier bijzonder.

Normaal staan palmbomen rechtop.

De voorraadboot vertrekt weer naar een volgend eiland.

Een van de laatste oude gebouwen, die nog over zijn.

Zo is de sfeer op dit eiland. Iedereen begroet je.

Er zijn maar een paar auto’s en de rest fietst.

Dit is de bron van inkomsten : kokosnoten

Het regent hier nauwelijks. Water is schaars en wordt dan opgevangen op het dak en via goten naar grote bakken geleidt. Tja, er moet wel gewassen worden.

Er lopen wat scharrige honden. Normaal gaan we meteen aaien, maar deze hebben vast vlooien.

Er komt een kitesurfer langsracen.

Hij springt hoger dan onze bimini! Daarna draait ie achteloos een pirouette en ontwart de draadjes weer met één handomdraai.

De volgende keer dat deze showbink langs komt, doet ie een highfive met Pim op volle snelheid!

Hij is echt heel goed.

Eindelijk weer een beetje internet!
De laatste foto’s van Nuku Hiva vlak voor we de zee opgaan richting de Tuamotu archipel.

Let op deze zelfgefabriceerde bas. Hij klonk prachtig.

Dit grote jacht kun je onderdoor kijken.

Er lag ook nog een tonijnen visser .

Dit zijn voorlopig de laatste bergen. De volgende archipel zijn atollen en zo plat als een dubbeltje.

We zijn bij Raroia aangekomen na 3 nachten doorvaren.

De voorraadboot komt ook hier langs. Het is een groot evenement voor het eiland dat elke drie weken wordt herhaald.

Hij kan niet langs de ondiepe kade liggen. Er wordt met deze bakken lading naar de kant vervoerd.

De kade staat al aardig vol en er rijden auto’s heen en weer om alles op de bestemde plek te krijgen.

Er komen ook stoelen voor het feest van de school morgen.

Erg vriendelijke mensen allemaal.

We gingen op weg naar Makemo. De pas daar liet zich moeilijk bedwingen en toen we na een aantal pogingen er eindelijk doorheen waren beviel het ons helemaal niet en maakten we meteen rechtsomkeert. Het dorpje ligt namelijk aan lagerwal en bij springtij biedt het atol nauwelijks bescherming tegen de elementen. Het had ons bijna een uur gekost om in het atol voor het dorp te komen en we voeren in vijf minuten met tien knoop snelheid weer buiten! De stroom in de pas blijft bij springtij en harde wind naar buiten staan ook na de eb. Je zou dan verwachten dat het atol weer gevuld moet worden maar omdat het atol bij springtij gevuld wordt over de rand aan de oostzijde , waar ook de wind vandaan komt, blijft het in de pas hard tegenstromen. Echt een plekje voor rustig weer dus en dat was het niet. We zijn dus nog maar een nachtje doorgevaren naar Fakarava. Daar was de pas een eitje en werden we verwelkomt door hele grote zwermen vogels. Als de zwermen niet uit duizenden vogels bestonden dan in ieder geval uit vele honderden. Zij waren met een hele school manta roggen in de ingang van de pas aan het voeden. Een spectaculair gezicht, waar we dit keer gewoon ongestrest van konden genieten. Fotografische indrukken volgen te zijner tijd. 

We liggen hier onvoorstelbaar mooi en bovendien erg gezellig. Hanneke en ik hebben vanmorgen de zorg op ons genomen voor Tyrii en Aeneas en de school verzorgd. Hanneke werkte aan het Nederlands van Aeneas (5) door uit Jip en Janneke voor te lezen, terwijl ik met Tyrii (10) een rekenles voor mijn rekening nam. Het is ongelooflijk wat hij al kan. Breuken, decimalen, procenten, reeksen en vergelijkingen met een onbekende. Erg leuk om te doen en het deed mij wel een beetje extra verlangen naar de kleinkinderen, die deze dingen ook allemaal kennen.De wind is naar het westen gedraaid. Dat gebeurt maar heel zelden. Gelukkig hadden wij bij het ankeren er wel al rekening mee gehouden. Toch ging ik even met de snorkel controleren of het anker goed had meegewerkt en dat bleek gelukkig het geval te zijn. Het water is hier helder als gin of als wodka (ik weet niet wat het helderste is) dus dat is goed te zien, ook al ligt het anker bijna op 15 meter diep.

Op de terugweg naar de boot zag ik een middel grote manta rog – een meter of twee van tip tot tip – rond een bombie achter de boot zwemmen. Wat een gaaf gezicht. Ik riep Hanneke die ook snel het water in dook en er bijna even snel weer uitging om de camera te pakken. Ik heb een paar indrukwekkende foto’s gemaakt terwijl de manta met wijd opengesperde bek recht op mij af kwam. Het zijn plankton eters, dus dat is niet eng. Je kunt het hele geraamte van de vis, die van binnen hol is, door zijn mond zien. Spectaculair en we zullen de foto’s bij de eerstvolgende gelegenheid op de site plaatsen.