Situatie redelijk gestabiliseerd

Het ziet er naar uit, dat we de situatie redelijk gestabiliseerd hebben. We
hebben allerlei lijnen van de mast naar de voetrails gebracht om de krachten
zoveel mogelijk te verdelen. Zo hebben we ook een dynema lijn over de eerste
zaling naar twee punten op de voet rail gespannen, die veel werk doet. We
hebben een markering gemaakt op het hoofdspant daar waar het dek daar
tegenaan komt. We zien, dat het dek momenteel niet beweegt.
We varen met een gereefde fok, omdat de zee woelig is en de wind 16-19
knoop. We houden de snelheid op 5-5,5 knoop. Dat betekent dat dit een lange
reis gaat worden. Het is nu dag vijf en we hebben we zeker nog 20 te gaan.
Zolang het goed gaat genieten we daar dan maar zoveel mogelijk van, maar het
betekent ook wel dat we lang in spanning zullen zitten. Het is niet anders.
We hebben veel morele steun van allerlei jachten die in of meer in de buurt zijn of dezelfde route varen. Zij hebben een SSB radio aan boord waar we kennelijk geregeld besproken worden. Een van hen heeft zelfs hun weer goeroe gevraagd om zijn adviezen voor ons naar aanleiding van onze specifieke situatie. Die adviezen kwamen overeen met onze keuzes, maar hij nam in ieder geval voorlopig ook wat van onze zorgen over squalls en draaiende winden weg. Het blijft het weer en dat kan altijd verrassen, maar voorlopig ziet het er goed uit.

Comments { 0 }

Zorgen op de Nelly Rose

We hebben serieuze zorgen aan boord.
Eergisterenmorgen om acht uur werden we opgeschrikt door een luide, en dan
bedoel ik echt een hele harde, knal. Het moest iets met de tuigage zijn,
maar we konden niet echt iets vinden. We dachten uiteindelijk dat het blok
op de overloop van positie was veranderd (naar voren was verschoven) onder
de grote druk van de genua schoot. Een uitgebreide inspectie bovendeks
leverde niets anders op.
Gisterenavond zagen we echter dat er iets heel anders is gebeurd. De bevestiging
van de wanten aan het hoofdspant, een trekstang van ongeveer 110 cm lang en
23 mm diameter, is bij het gietstuk waarmee die stang aan het schot vast
zit, afgebroken. Dat betekent, dat het gehele stuurboordwant alleen door het
dek op zijn plaats wordt gehouden. De breuk is net onder de moer en er is
een verkleuring tot op de helft van het breukvlak te zien.
De romp-dek verbinding wordt nu natuurlijk extra zwaar belast. Daar hangt
de mast nu aan. Het grootzeil is naar beneden. We varen verder op de fok.
We hebben met een kevlar lijn de trekstang met het gietstuk verbonden en
hopen dat dat iets helpt. Verder hebben we een dynema lijn van de masttop
naar de voet rail gezet en de checkstay, een soort bakstag, aan stuurboord
strak vastgezet.
Op dit moment is de zee redelijk rustig en we varen met de passaatwinden
ruime wind met de golven mee. We denken, dat we het beste gehandicapt door
kunnen varen met de beste kans op een goede afloop. Beter dan tegen wind en golven in
naar Ecuador of Peru. Dat is bovendien ook heel erg ver, maar goede raad is echt duur. Ook
terugvaren naar de Galapagos zou gevaarlijk kunnen zijn. We varen ook door,
omdat we dan de Toccata in de buurt hebben en hopelijk kunnen
houden. De laatste keer dat we hen op de AIS zagen waren die nog redelijk in de
buurt.
Het zal op zijn best een trage tocht worden.

Comments { 0 }

4:01,01′ S en 94:20,54′ W

We zijn lekker op weg. Het gaat niet erg hard en dat is juist wel comfortabel.
Vannacht viel de wind behoorlijk weg en moesten we de koers aanpassen om de
gang er in te houden. Dat bracht ons weer wat sneller in de buurt van de
passaatwinden dus dat kan nooit kwaad. We steken eigenlijk een stuk af. De
wind lijkt dat toe te staan. Normaal vaar je, soms zelfs op de motor, pal
zuid om die passaat op te pikken, maar het lijkt erop dat wij mazzel hebben.
Het loopt nu goed en als we zo nog een kleine honderd mijl zuidelijker
kunnen komen, dan zitten we goed.
Het is onze derde dag op zee en we zijn inmiddels lekker in geslingerd. We
hebben gisteren gekookt voor vandaag en de komende twee dagen. Het was
onmogelijk om op Isabella vlees te kopen, maar we konden een dealtje maken
met Jim van de Booby Trap, het cafetaria waar we een aantal keren hebben
zitten internetten. Jim verkocht ons 6 van zijn Hamburgers. Twee daarvan
hebben we gisteren gegeten, saxen met verse boontjes, drie ervan zijn als
gehakt basis in de Bolognaise saus verdwenen en de laatste is straks een
goddelijk lunchhapje. Daarna zijn we voor verse proteïne afhankelijk van de
visvangst. Het zal wel veel tonijn, uit blik, worden.
Na de avonturen met de marine schepen is het erg rustig geworden. Behalve
hele zweren vliegende vissen hebben we alleen water, wat wolken, een klein
schijfje maan en een heleboel sterren gezien. Die sterrenhemel is bij het
ontbreken van een lichtgevende maan onvoorstelbaar indrukwekkend. 

Comments { 0 }

2:37,65′ S en 92:34,24′ W

We zijn gisteren om drie uur lokale tijd uit de Galapagos vertrokken. Daar
te mogen zijn was een onvergetelijke ervaring. We hadden nog langer kunnen
blijven, en dat was zeker ook aantrekkelijk geweest, maar het is er duur en
we hebben eigenlijk alles gezien en beleefd waar we op hoopten. Toen we
bovendien zagen, dat er een front aankwam waardoor we goede wind zouden
hebben door de doldrums was de beslissing snel genomen. Dat blijkt tot nu
toe in ieder geval een goede beslissing te zijn, want we lopen gemiddeld
ruim 7 knoop in een gebied waar menig zeiler dagen ligt te dobberen. We
duimen dat het zo blijft tot we aansluiting vinden met de passaatwinden.
Het is een bizarre gedachte, dat je begint aan een reis die wel eens een
maand zou kunnen duren. We gaan ervan uit, dat het sneller kan, maar het is
de langste oversteek die we ooit zullen maken en vier weken zou niets
bijzonders zijn. We hebben erop ingekocht zullen we maar zeggen.
We  varen hier op een van de meest verlaten stukjes water van de wereld.
Toch blijft het oppassen geblazen. Leonie en Adam met de Elena kwamen hier
ooit de halve Japanse vissersvloot tegen, die met aan elkaar gekoppelde
netten de oceaan trachtten leeg te vissen. Toen hadden die vissersboten hun
AIS nog aan staan, maar dat is ook niet meer vanzelfsprekend. Wij kwamen
vannacht in ieder geval grote schepen tegen, die niet op de AIS te zien
waren en die keihard voeren. We gaan er van uit dat het een marine eskader
was met vliegdekschepen. Die hebben we ooit voor de Amerikaanse kust in het
donker bezig gezien en daar leek het wel op. Wij voeren op dat moment een
koers van 230 graden en moesten helemaal west gaan sturen om er omheen te
komen.
We hopen het vannacht rustiger te hebben. Onze positie ox 12.00 uur lokale tijd (18.00 UTC) is 2:37,65′ S en 92:34,24′ W 

Comments { 0 }