Vertrek uit Trinidad

Trinidad, uitklaren bij de Douane, maar dan moet je wel opletten wat je aantrekt!

image_00003

image_00002

image_00001

image_00004

image_00005

Vertrek uit Trinidad,vlaggetje van Venezuela staat in het want.

image_00006

Vlak vóór Blanquilla komen we langs de rotsen van Los Hermanos( tussen de giek door in de verte).

image_00007

Nachtje door naar Blanquilla.

image_00008

Spectacle show van de pelikanen.

image_00009

Mooie zonsondergang.

image_00010

Bij video staat het filmpje van de goed werkende Hydrovane.

image_00011

Comments { 0 }

We zaten er midden in

Het was voor het eerst in de film ‘What the Bleep…’, dat het schouwspel
een onvergetelijke indruk op me maakte. Later zag ik het vaker, terwijl ik op
de sportschool zwetend op een of ander martelwerktuig naar een klein
schermpje de
natuurprogramma’s van National Geographic zat te bekijken. Ik bleef dan
gewoon extra lang
op de fiets of op de crosstrainer doorzwoegen om te kijken naar de grote
zwermen vogels, die als een eenheid door de lucht dansten, of de enorme
scholen vissen, die een vergelijkbaar schouwspel onder water opvoerden. Uit
velen een; een thema dat ik ook in mijn boek ‘De Macht van Tien’ illustreer
met deze indrukwekkende voorbeelden.
We liggen aan de zuidoost kant van Los Roques, een archipel 70 zeemijlen te
noorden van de Venezolaanse kust. We zijn bij de vuurtoren Sebastopol naar
binnen gevaren en liggen nu voor anker bij Buchiyaco, het eerste groene
mangrove bosje aan onze rechterhand. De Caribische zee buldert en beukt
tegen het rif op een paar honderd meter van ons vandaan, maar wij liggen
heerlijk beschermd op vlak water. Boven water is er weinig wat ons afleidt
van de prachtige tinten blauw die de zee hier heeft. In haar boek schrijft
dochter Leonie hier voor de eerste keer op haar zeereis over de vijftig
tinten blauw.
Wat later op de middag gaan we snorkelen naar het mangrove bos. Het water is
zo kort achter het rif niet echt helder en we worden bovendien volledig
omringd door ontelbare duimgrote kwalletjes. Ze zijn volledig doorzichtig en
hebben geen tentakels en ze prikken niet, dus we zwemmen na een eerste
aarzeling rustig door. Als we dichter achter het rif komen wordt het water
ondieper en kunnen we meer zien. We worden verwelkomd door duizenden,
misschien zelfs tienduizenden, visjes van 4-5 centimeter die onverstoorbaar
om ons heen zwemmen. Ze respecteren een keurige afstand tot elkaar en ze
zwemmen allemaal dezelfde kant op. Soms een bocht naar links, dan terug naar
rechts; dan weer iets omhoog en weer verder omlaag. Geen idee of er iemand
de leiding heeft en wat hen ertoe beweegt een bepaalde koers te volgen, maar
we kunnen geen enkele botsing ontdekken. Als we dichter bij de mangrove
komen, wordt het water ook weer iets dieper en
zien we onder de kleine visjes soortgenoten verschijnen, die zeker een
centimeter of tien lang zijn. Misschien is dit een eerdere jaargang? Ze zijn
iets minder rustig in onze nabijheid dan de kleintjes, maar we zwemmen toch
min of meer met elkaar op. Als we kuchen, zie je wel even een deuk in de
zijkant van de school verschijnen, maar die herstelt zich snel. De
laagstaande zon weerspiegelt af en toe als een zilveren flits op een enkel
exemplaar, totdat de school ineens een grotere bocht maakt en de zon ineens
in een hele brede streep over de flanken van vele visjes schijnt. Als een
sikkel van de maan verplaatst de weerspiegeling zich door de school, daar
waar de bocht gemaakt wordt. Dan is het ineens weer rustig en zien we dat de
uitwijkmanoeuvre werd veroorzaakt door een andere groep nog weer iets
grotere vissen, die we nu gaan volgen. De dichtheid van vissen lijkt wel af
te nemen. Als er in de eerste kubieke meter water misschien wel tienduizend
visjes zaten, dan zijn het er nu nog honderden of, laten we zeggen, duizend.
De overlevingskans van de jonge vis is kennelijk, op basis van deze
allesbehalve wetenschappelijke observatie, één op tien. We hopen natuurlijk
stiekem, dat we bij ons in de buurt ineens een pelikaan of een boobie het
water in zien duiken, maar die vinden ons toch kennelijk te groot en te
bewegelijk om in onze buurt te komen jagen.
En dan ineens, als bij een startschot, draait de hele school honderdtachtig
graden om en schiet er vandoor. Daar moet iets aan de hand zijn. We zien ze
een haak naar links slaan en ineens zien we de reden van de paniek. Twee
tonijnen komen langzaam aanzwemmen in de richting van de staart van het
peloton. Het zijn altijd diegenen die achteraan komen die er als eersten
aangaan. Grappig om te zien hoe de haast van de kleine visjes er bij de
grotere jager, met dezelfde snelheid, als rust uitziet. Die weet dat hij van
een lekker hapje gaat genieten op het moment dat hij vanuit die schijnbare
rust ineens accelereert en toehapt. Toen zaten er nog maar
negenhonderdennegenennegentig vissen in die kuub water.

Comments { 0 }

Vissen

We lagen voor anker bij Blanquilla en zaten gefascineerd naar het vissen van
de pelikanen en de boobies te kijken. Er zat ook nog een enkel meeuwtje bij.
De pelikaan komt onverstoorbaar langzaam klapwiekend aangevlogen. Hij wint
even wat hoogte en duikt dan plotseling met ingetrokken hals en vleugels
naar het water. Hij heeft de bek nog stijf gesloten, als hij het water raakt,
maar die moet meteen opengaan als zijn kop onder water zit en hij zijn hals
uitstrekt. De bek moet ver open gaan, want de pelikaan gaat nooit echt
helemaal onder. Je blijft het puntje van zijn staart altijd net zien en hij
komt boven op de plek, waar hij het water heeft geraakt. Zodra het lichaam
weer aan de oppervlakte komt, kan hij zijn kop nog niet optillen, omdat de
zak onder zijn snavel als een grote ballon vol zit met water. Die ballon
loopt snel leeg zodat de pelikaan de hals weer kan strekken en statig
ronddobberend en geniet hij van zijn vangst. Veel dieper dan een meter zal
hij met deze vangtechniek niet kunnen vissen. Dat hoeft ook niet, want als
we later op deze plek aan het snorkelen zijn, worden we omringd door
gigantische scholen vissen, die net onder de oppervlakte zelf op jacht zijn
naar hun voedsel. De scholen zwemmen zo dicht op elkaar, dat het me niet zou
verbazen als de pelikanen soms wel meer dan een enkele vis in één duik
verschalken.
De boobie doet het heel anders. Als gestroomlijnde vlieger komt hij
vermoedelijk met een hogere snelheid dan de pelikaan aanvliegen. Het is
overigens moeilijk om het verschil in snelheid in te schatten. De pelikaan
is groter en de vleugels bewegen in een heel ander ritme, maar het lijkt
alsof de boobies harder gaan. Dat moet misschien ook wel, want zij moeten
veel preciezer jagen. Hun snavel is maar een fractie van de gigantische bek
van de pelikaan, waarmee het genoeg is, als hij in de buurt van een vis komt.
De boobie vouwt de vleugels en duikt met hoge snelheid het water in en komt
meters verder pas weer boven. Hij duikt echt helemaal onder en kan
waarschijnlijk onder water zijn koers nog aanpassen om juist dat ene visje
te verschalken.
Het meeuwtje gaat biddend boven het water hangen en laat zich plotseling
vallen in de hoop een even stilliggend visje te verrassen. Dat lijkt me de
minst aantrekkelijke methode om te vissen, want die school vissen is echt
voortdurend in beweging. Bovendien kan dat meeuwtje alleen de kleinere
visjes vangen. Het aantal meeuwtjes dat op deze manier aan de kost probeert
te komen is klein. Het zal wel meer vissen voor de sport zijn dan als
werkelijke tactiek om te overleven.
Het is niet mogelijk om een favoriet uit te kiezen. De statig en licht
arrogant rondvliegende pelikaan, die gewoon inslikt wat hem voor de bek komt
of de agressief jagende boobie die zijn prooi uitzoekt en hem verschalkt.
Het meeuwtje is te midden van dit rondvliegende geweld slechts een grappig
klapwiekend bijverschijnsel. Het geheel is een spektakel dat ons urenlang
blijft boeien. Net zoals de jacht onder water van de scholen vissen die daar
hun honger weten te stillen. Zonder enige andere bescherming dan hun grote
aantallen jagen ze van links naar rechts en van boven naar onder, hopend,
dat het hun buurman zal zijn die ten prooi zal vallen aan de kaken van de
hongerige vogels? Of genietend van het bestaan in de wetenschap dat ze met
zijn duizenden zijn en er slechts enkele tientallen vogels op hun jagen? De
kans om te overleven lijkt groot.

Comments { 0 }

Windvaanstuurinrichting

We hebben vandaag onze Hydrovane in gebruik genomen. De Hydrovane is een windvaanstuurinrichting (Tweemaal drie keer de woordwaarde en alle letters kwijt). De Hydrovane was niet goedkoop, maar na de problemen met de elektrische automatische piloot wisten we het zeker. Er moest een back up komen. We hadden toch al heel lang lopen dromen over een windvaanstuurinrichting. De elektrische automaat is samen met de ijskast de grootste stroomvreter aan boord. We hebben buiten de motor alleen de zonnecellen om stroom mee te maken. Die doen het alleen met mooi weer (dat hebben we meestal), maar uitsluitend overdag, terwijl wij vaak ook ‘s nachts doorvaren.
We hadden ons al veel eerder verdiept in de verschillende types en merken windvaanstuurinrichtingen (twee letters erbij leggen en daarmee net de derde drie maal woordwaarde halen….). De meesten werken via een stel touwtjes en katrolletjes via het roer van het schip. Dat wilden we eigenlijk niet. We wilden eigenlijk, dat de windvaanstuurinrichting ook als noodroer zou kunnen dienen. Zo kwamen we uiteindelijk op de Hydrovane uit. De duurste van allemaal, maar we konden alle eisen afvinken en hij is prachtig gemaakt.
De Hydrovane kwam goed verpakt, met duidelijke instructies. Het systeem is dusdanig goed doordacht, dat de installatie eenvoudig was. Het moeilijkste was het in elkaar splitsen van een eindeloze lijn van 5 mm dik. Toen dat eenmaal gelukt was (geen schoonheidsprijs, maar het werkt) konden we de windvaanstuurinrichting, die we Brian hebben gedoopt, in gebruik nemen. We varen halve wind van Blanquilla naar Los Roques en binnen de tien minuten had Brian de controle over het schip overgenomen. We horen niets, we maken stroom en we liggen op koers. Hoe hebben we ooit zonder gekund.

Comments { 0 }

Kleine update…

We waren bijna vergeten hoe lekker het is, om zo te genieten van de zee en de wind door je haren! Nou viel het met die wind nog een beetje tegen. We hebben zelden in de Caribbean westen wind gehad. Hij hoort uit oostelijke richtingen te komen. We hebben de afgelopen 24 uur echter het hele westelijke spectrum gehad en meestal niet meer dan 4-5 knoop. We liggen nu voor anker in Blanquilla. Voor diegene die niet weten waar dat is, het is 11∘50.576′ N en 64∘38.827′ W. We gaan hier op ons gemak overnachten en laten de tropische buien over ons heen gaan. Morgenochtend gaan we dan pas weer door naar Los Roques.

Comments { 0 }

Weer onderweg!

Het is niet te geloven, maar we zijn weer onderweg. Eindelijk hebben we Trinidad, na een verblijf van ruim 8 weken, kunnen verlaten. Het heeft allemaal veel langer geduurd dan gedacht, vooral omdat DHL en de vakanties in Europa ons parten speelden. Wij hadden onze kluslijst conform planning in twee weken afgewikkeld, maar de schade aan het roer was groter dan gedacht, zodat we onderdelen moesten laten komen uit Denemarken. Die konden pas op 5 augustus verstuurd worden. Het voordeel daarvan was dan weer dat we konden wachten op de tweede toerail uit Denemarken, nadat DHL de eerste had kwijtgemaakt.
We hadden ongelooflijke mazzel, dat we in het appartement van het neefje van Hanneke konden verblijven. Vier weken samen met hem en zijn vriendin en drie weken met zijn tweetjes, terwijl de vaste bewoners op verlof naar Nederland gingen. We hadden met geen mogelijkheid op de boot kunnen blijven, terwijl die op het droge stond. Vanwege alle klussen moesten we regelmatig alle spullen verhuizen van voor naar achteren en weer terug en was er geen ruimte om te leven. Fop en Leontien willen we dan ook van harte bedanken voor de geweldige gastvrijheid.
Als je in deze regio problemen hebt met een boot , of als je een boot voor langere tijd op het droge wilt stallen,dan kunnen we Peakes Marina, waar we op de kant stonden, en Dynamite Marine, die het leeuwendeel van het werk heeft uitgevoerd, van harte aanbevelen. Marc, Graham, Curtis, Afsal, Jonas, Colin, Richard en Falco (hij hielp ons op de dag van vertrek nog snel even met het oplossen van een koelwater probleempje) hebben voortreffelijk werk geleverd. Dank daarvoor. Dankzij hun flexibiliteit en vakmanschap bleef het gezellig en kwam het werk uiteindelijk toch af.Theresa hielp met de jacht op de transporteurs en hield vanaf kantoor het overzicht, zo dat ook de administratieve kant voor elkaar was.
Het lijkt nu allemaal weer goed te werken, maar de nieuwe windvaanstuurinrichting hebben we nog niet kunnen proberen. De wind is variabel 3-5 knoop en we varen dus op de motor naar Los Roques. Daar begint ons echte cruisers bestaan weer. We hopen daar vrijdag in de loop van de dag aan te komen.

Comments { 0 }

Te water!

DSCN2513.JPG
De propspeed is op de schroef geverfd. Hierdoor blijft de schroef veel langer vrij van rotzooi.

DSCN2521.JPG
Het roer gaat er weer onder, dus Nelly Rose moest weer even in de slingers van de travellift hangen om dat voor elkaar te krijgen.

DSCN2522.JPG
De Hydrovane ( windvaanstuurinrichting) is nu ook meteen het noodroer.

DSCN2525.JPG
We rijden iedere dag langs deze oude Cortina, die kennelijk wordt bewoond en deze keer zien we ook wie erin slaapt.

DSCN2526.JPG
Dit is een van de talrijke ‘gated communities’ in dit land.

DSCN2532.JPG
We gaan nog een keer uit eten om samen met Bert om vast Pim’s verjaardag te vieren.

DSCN2535.JPG
Toch zijn we wel benieuwd, hoe deze vogels het voor mekaar krijgen om zulke hangnesten te fabriceren.

DSCN2538.JPG
Het is D-day om het water in te gaan, maar het zit toch nog even tegen. We krijgen te horen, dat de Travellift kapot is en dat kon wel eens even duren.
In plaats van 13.00 wordt het misschien 14.00 uur.
We gaan nog even snel naar een mevrouw,die voor € 1 Pim’s broek repareert binnen 3 min.

DSCN2541-2.JPG
En ja hoor, om 14.15 uur gebeurt het. Er staat een filmpje onder het hoofdstuk Video als ze in de steunen van dat mooie voertuig hangt.

DSCN2550.JPG
Je ziet haar glimmen!
Morgen nog even de verse dingen aan boord halen, uitklaren, het ‘Rent-Wreck’ inleveren en afscheid nemen. Dat blijft altijd lastig, maar er lonken weer nieuwe horizonten. Ons eerste doel wordt Los Roques, een eilandengroep ten noorden van Venzuela. We moeten ongeveer 40 NM uit die kust blijven vanwege piraterij. De andere boten waar we oorspronkelijk mee zouden opvaren zijn daar al of misschien al weer door naar Bonaire, wie zal het zeggen. Het leven van cruisers is ongewis. Het betekent wel, dat we een poosje geen internet zullen hebben, maar we zullen zo nu en dan via de satellietverbinding een update geven. Voorlopig hebben we weer veel zin om te gaan zeilen.

Comments { 0 }

Chaguaramas

DSCN2503.JPG
We staan op de eerste verdieping waar een lunchtentje is en ineens zitten er 3 verschillende vogels vlak bijelkaar in een boom naast ons.
Als we vragen wat voor vogels het zijn aan Ann-Marie schrijft ze dit terug:

The bird to the left is a Carib Grackle, the one in the middle is a blue grey tanager and the one on the right is a great keskidee.

Het zijn kennelijk allemaal zeer gewone beesten, die hier talrijk voorkomen.

DSCN2504.JPG
Er wordt hard gewerkt om de voetrail op zijn plaats te krijgen, maar eerst moet de oude eraf. Gezien de hoeveelheid grijze taai die er onder zit, denk ik dat Maarten (X-Yachts Nederland) hem al een keer eerder eraf heeft gehad en weer heeft terug gezet.
Wat glimt Nelly Rose mooi hè.

DSCN2505.JPG
Gelukkig is de rail goed vastgezet en zijn de schroeven ingebed met ‘spul’, zodat alle schroeven op één na goed loskomen. Die dwarse schroef hebben we er ook mooi uitgekregen.

DSCN2506.JPG
Dat is nog niet zo makkelijk, want er zit een soort lijm onderop.

DSCN2508.JPG
Grappig geverfde boot.

DSCN2509.JPG
Zo worden sommige boten beschermd tegen vogelpoep enz. Het mag niet helemaal dicht geseald worden, want het is hier veel te vochtig en dan verrot de boot van binnenuit.

DSCN2512.JPG
Dit is de Trinity van Robert en Kerstin, die nu met touwen aan de grond vastgenageld staat tegen orkanen.

Comments { 0 }

De voetrail is aangekomen!

DSCN2475.JPG
Ze is weer keurig opgeknapt en bijna klaar om het water in te gaan.

DSCN2476.JPG
‘Jonas the Rigger’ wordt nog even de mast ingehesen om te kijken hoe de spinakerval kon door schavielen en alle bedradingen en stagen te controlleren.

DSCN2479.JPG
Normaal 19 meter boven het water, nu ruim 21 meter boven de grond.

DSCN2480.JPG
De Hydrovane staat erop en straks gaan we leren hoe ie werkt. Het betekent in ieder geval, dat we een noodroer hebben en dat we straks vele malen minder energie verbruiken dan met de automatische piloot, want die zuigt veel Ampères.

DSCN2488.JPG
Croton kan zo’n prachtige kleur hebben! We rijden voor de zoveelste maal naar de Douane om te kijken of de 2e voetrail is aangekomen vanuit Denemarken.

DSCN2494.JPG
Zelfs bij de Douane zijn ze blij voor ons dat het ding er eindelijk is.
Graham van Dynamite’s Yachtservices komt ook met zijn vrachtauto. Hij is niet zwaar, maar wel onhandig lang.

DSCN2497.JPG
Hier zie je de oude voetrail met de 2 deuken en de nieuwe, die ze morgen gaan monteren.

Comments { 0 }

Bijna weg…

De 2e voetrail, die is opgestuurd vanuit Denemarken, is vanochtend in Port of Spain aangekomen! Nu moet ie nog in een vrachtwagen (4m lang!) naar de haven van Chaguaramas komen. Daar wordt ie dan bij de douane afgeleverd, waarna hij eindelijk kan worden gemonteerd. Dat wordt nog spannend, want als het goed is, wordt donderdag Nelly Rose in de slingers van de bootlift gehangen aan het einde van de dag. Dan kunnen ze het roer er weer onder hangen met de seals die vrijdagmiddag zijn gearriveerd en kunnen we de volgende ochtend als eerste het water weer in. Verder is de watertank en ook de dieseltank weer vol en het onderwaterschip is klaar.
Het begint er op te lijken….
DSCN2459.JPG
Deze bananen zijn nog in het beginstadium.

DSCN2469.JPG
Er komt weer een evenement op het sportveld en de bimini’s schieten als paddestoelen uit de grond. Er zal wel weer luide muziek bij zijn zoals dat hier hoort.

DSCN2468.JPG
Vandaag is de boatshowday van de Powerboats, die op 23 augustus gaan racen van Trinidad naar Tobago. Dat ligt hier ongeveer 60 NM vandaan. Filmpje met die luide muziek, die goed doordrong tot onze 13e verdieping, staat onder ‘Video’.

DSCN2450.JPG
Het wordt vast weer een mooie zonsondergang.

DSCN2466.JPG
Welterusten.

Comments { 0 }